دوران جنگ جهانی دوم، همیشه بمباران کشورهای دور از دسترس مسئله ای مشکل ساز برای نیروی هوایی کشورهای درگیر در جنگ بود. چرا که خطرات زیادی یک بمب افکن را در حین پرواز دوربرد به کشور دشمن تهدید می کرد. رهگیری شدن به وسیله جنگنده های دشمن، اتمام سوخت، خرابی موتورها و نقص فنی، همه و همه از عواملی بودند که مانع از موفقیت در بمباران های استراتژیک دوربرد می شدند. پس از جنگ جهانی دوم، کم کم این ایده توسعه زیادی پیدا کرد و نتیجه همین پیشرفت، رقابت شدید شوروی و آمریکا، یعنی دو طرف جنگ سرد در ساخت بمب افکن های سنگین دوربرد شد. یکی از مهم ترین و پیشرفته ترین بمب افکن های ساخت شوروی که همواره موجب وحشت غرب بود، بمب افکن مافوق صوت سنگین Tu-22M، یعنی نمونه اصلاح شده همان بلایندر قدیمی بود. در مقاله زیر، به تفصیل به تشریح توانایی های این بمب افکن فراموش شده البته قدرتمند و مقتدر خواهیم پرداخت.

توانایی لحظه به لحظه بمباران طرف مقابل در جنگ سرد، برای شوروی و آمریکا حکم یکی از بزرگترین آرزو هایشان را داشت. ظاهراً هنوز قدرت بمباران های سنگین دو طرف به حدی نرسیده بود که آمریکا و شوروی بتوانند با هم درگیر نبرد های این چنینی شوند. بنابراین، هر دو کشور شروع به توسعه موشک های قاره پیمای خود کردند و هر روز با دست یافتن به فناوری پیشرفته تری، هر یک از طرفین قدرت خود را به رخ طرف مقابل می کشیدند. موشک های دوربرد تا اواخر جنگ سرد همچنان یکی از موضوع های داغ بحث های نظامی بین آمریکا و شوروی بود، اما انگار این دو کشور هم به این نتیجه رسیده بودند که هرگز بمباران موشکی نخواهد توانست جای عملیات انسانی را به طور کامل بگیرد، یعنی کاملاً جایگزین آن شود. در نتیجه آمریکا و شوری هیچ گاه از گسترش نیروی بمباران استراتژیکی که به وسیله هواپیماهای سنگین و دوربرد انجام می شد غافل نشدند.

توپولف Tu-22M و تاریخچه Tu-22 بلایندر، جد بزرگ بک فایر
Tu-22 از هواپیماهایی بود که هنوز تاریخ نخستین پرواز آن معلوم نیست. این هواپیما احتمالاً در اوایل دهه 60 نخستین پروازهای خود را انجام داد و در خدمت نیروی هوایی و نیروی دریایی شوروی قرار گرفت. ناتو که با بررسی عکس های هوایی به وجود این هواپیما پی برده بود، آن را بلایندر نام نهاد. با بررسی شکل بال های- پسگرای این هواپیما و ابعاد آن، سرعت آن حداکثر دو ماخ پیش بینی گشت که بعدها معلوم شد سرعت بلایندر هیچ گاه از 1.4 ماخ فراتر نرفته است. این هواپیما بمب افکنی با حداکثر وزن برخاست حدود هشتاد تن بود و موتورهای آن با یک پیکربندی نا متعارف در عقب بدنه و درست در زیر سکان عمودی قرار داشتند. مشهورترین مدل بلایندر، مدل بلایندر C است که به تجهیزات گسترده ECM یا دفاع الکترونیکی مجهز بود و در خدمت نیروی دریایی شوروی سابق قرار گرفت. عراق به عنوان هم پیمان نزدیک شوروی در آن سال ها، یکی از مشتریان Tu-22 بود و در زمان جنگ ایران-عراق هم این کشور، استفاده نسبتاً گسترده ای از این بمب افکن علیه ایران به عمل آورد. هواپیمای Tu-22M، یعنی بمب افکن مورد بحث این مقاله، از نظر ساختار کلی و البته نام شاید به Tu-22 شباهت هایی داشته باشد، اما توپلوف 22 مدل ام که به بک فایر مشهور است، اساساً هواپیمای دیگریست.

بمب افکن Tu-22M3 که زاویه پسگرایی بیشتر بال های آن به خوبی مشهود است

توپولف Tu-22M چگونه بمب افکنی بود
با معرفی بمب افکن سوپر سونیک بک فایر، آرزوهای نیروی هوایی شوروی برای داشتن بمب افکنی مدرن و در حد و اندازه های بمب افکن B-1B آمریکایی به بار نشست. بک فایر برای نخستین بار در سال 1969 در کازان مشاهده شد. برای نخستین بار در سال 1971 در آسمان رامنسکوی، در شرق مسکو بک فایر اقدام به انجام سوختگیری هوا به هوا کرد. این مسئله اگر شاید در وهله ی اول چندان هم مهم نباشد، اما همین عمل سوختگیری هوایی به منزله تهدیدی جدی برای آمریکا بود. توپولف برد این هواپیما را 2.200 کیلومتر اعلام کرده بود، در حالی که CIA معتقد بود برد این هواپیما می بایست از چهار هزار کیلومتر بیشتر باشد. DIA هم برد هواپیما را بدون سوختگیری AA، در حدود پنج هزار کیلومتر اعلام کرده بود. اگر به این برد زیاد، سوخت گیری هوا به هوا هم اضافه می شد، بک فایر به یک بمب افکن میان قاره ای به خصوص با توان حمله به کشوری چون آمریکا تبدیل می شد. بک فایر از موضوعات مورد بحث سران دو کشور شوروی و آمریکا در مذاکرات سالت 2 بود؛ هر چند که شوروی در این مذاکرات پذیرفت تا به جهت اطمینان از عدم حمله اتمی به کشور آمریکا، لوله ی سوختگیری هوایی Tu-22M را حذف نماید، اما روس ها چندی بعد این لوله ها را دوباره نصب کردند.

Tu-22M0- Backfire A- نخستین مدل بمب افکن بک فایر که به دلیل کارائی پایین تنها دو فروند از آن تولید شد. این دو فروند برای مقاصد آموزشی در سال 1973 به مرکز تمرینات هوایی منتقل شدند.
Tu-22M- Backfire A- اولین فروند از بمب افکن بک فایر که که کارائی و عملکرد آن مثبت تشخیص داده شده و ورود نمونه های بعدی آن به خدمت صحیح و به جا ارزیابی گردید.
Tu-22M2- Backfire B- مدل B بمب افکن بک فایر، اولین مدل از این بمب افکن سنگین بود که دستخوش اصلاحاتی در مقیاس بزرگ شد. این مدل به موتورهای نیرومند تر NK-22 مجهز گردید و برد آن به صورت رسمی تا پنج هزار و صد کیلومتر و بالاترین سرعت آن تا 1.800 کیلومتر بر ساعت افزایش یافت. این نمونه برای نخستین بار می توانست تا سه فروند موشک هوا به سطح Kh-22 را در زیر بدنه خود حمل نماید. اگر چه این مدل سیستم تعقیب اتوماتیک عوارض زمین را نداشت، اما مع الوصف قادر بود به خوبی از پس پرواز در ارتفاع پایین هم برآید. تعداد 211 فروند از این مدل در فاصله ده سال، یعنی بین سال های 1973و 1983 تولید شد. در همان ابتدای تولید، موتورهای جدیدتر NK-23 هم معرفی گردیدند که اصولاً نمونه های تقویت شده موتورهای قبلی بودند، اما این نمونه از موتورهای جدید به هدف های مورد انتظار دست نیافتند. گفتنی است که نخستین پروازهای آزمایشی این مدل از Tu-22M از سال 1973 شروع شد.
Tu-22M2Ye- Backfire B- مدل Ye بک فایر نمونه ای از بک فایر بی بود که مجهز به موتورهای جدید NK-25 و سیستم پیچیده کنترل پرواز شده بود. اما باز هم این تغییرات انتظارات را برآورده نکرد و این طرح هم همچنان مسکوت ماند.
Tu-22M3- Backfire C- به جرات می توان گفت که این مدل، پیشرفته ترین مدل بک فایر بود که نخستین پروازهای آزمایشی خود را در سال 1977 به انجام رساند. در پی انجام تغییراتی، دماغه هواپیما برای جا دادن برخی از سامانه های جدید دراز تر شد و حداکثر زاویه برگشت بال های بک فایر تا 65 درجه افزایش یافت. همچنین با نصب موتورهای جدید، این نمونه از بک فایر یکی از نقص های اجداد خود که عدم توانایی پرواز سوپر سونیک در ارتفاع دریا بود را نیز مرتفع نمود. حداکثر سرعت در مدل M3 به بیش از 2.300 کیلومتر بر ساعت و برد آن به بیش از 6.800 کیلومتر افزایش یافت. همچنین با افزایش باورنکردنی تسلیحات قابل حمل، M3 می توانست دوبرابر آن چه M2 حمل می کرد، اسلحه های مختلف را حمل نماید. در سال 1985 تست های مختلفی از پرواز در ارتفاع پایین انجام شد که همگی حاکی از موفقیت عملکرد هواپیما در ارتفاع پایین بودند.
Tu-22MR- اگرچه با ورود ماهواره های فضایی به عرصه ماموریت های جاسوسی هواپیماهای شناسایی تقریباً از رده خارج شدند، اما نمونه های انگشت شماری از Tu-22M3 ها برای انجام ماموریت های شناسایی بهینه سازی شدند. در Tu-22MR محفظه های نگهداری بمب جای خود را به سنسورها و حسگرهای مفصل هوایی داده اند. با تمام این اوصاف، در توانایی اخلال گری سیستم های الکترونیکی دشمن یا ECM نه مدل M2 و نه مدل M3 یا MR چندان موفق نبوده اند و همیشه برای تکمیل این نقش، هواپیماهای اسکورت دیگری که باید به عنوان مکمل به عملیات اضافه شوند، الزامی بوده اند.

به احتمال فراوان ساخت بمب افکن قدرتمند B-1B لنسر آمریکایی، واکنشی نسبت به ساخت بک فایر بوده است. بک فایر درست مخالف بسیاری از بمب افکن های رده خود، دارای پیکربندی ویژه ای است، چنان که موتورهای توربوفن آن در داخل و قسمت های کناری بدنه واقع شده اند. این ترکیب، بک فایر را بیشتر به یک جنگنده عظیم الجثه مشابه می سازد تا یک بمب افکن استراتژیک. بک فایر چهار خدمه دارد، یک خلبان در قسمت جلو سمت چپ، کمک خلبان در قسمت جلو سمت راست، افسر ارتباطات در قسمت عقب سمت چپ و یک افسر ناو بر در قسمت عقب سمت راست که البته افسران قسمت عقب کابین هیچ دیدی نسبت به جلوی هواپیما ندارند، اگر چه پنجره های کناری وسیع و بزرگی برای آنان در نظر گرفته شده است. تا کنون هیچ بک فایری به کشورهای خارجی صادر نشده است، اگر چه کشورهایی مثل ایران و چین در سال های 1990 علاقه فراوان خود را به داشتن این بمب افکن در خدمت نشان داده اند. هر چند گزارش هایی هم مبنی بر پیشنهاد این بمب افکن به کشور هند، مجهز به موشک های نزدیک برد Kh-15S وجود دارد. با تمام اوصاف، روسیه هنوز هم بزرگترین پرواز دهنده بمب افکن مشهور دوران جنگ سرد یعنی بک فایر است و این هواپیما به دلیل لغو پروژه T-60S به دلیل هزینه های زیاد تا آینده نامعلوم به عنوان بمب افکن اول استراتژیک روسیه در خدمت باقی خواهد ماند.

هواپیمای جنگنده اف20 ملقب به تایگر شارک به معنای کوسه ببرساخت شرکت نورثروپ گرومن در سال 1982 وارد عرصه خدمت گشته و اولین پرواز خود را نیزهمین سال در 30 آگوست به ثبت رسانید. این جنگنده را می توان نوع ارتقا یافته وبهبودیافته هواپیمای جنگنده اف-5 تایگر برشمرد.

این جنگنده تاکتیکی برخلاف جنگنده اف-5 با دو موتور، از یکموتور نیرومند اف 404 ساخت شرکت جنرال الکتریک با قدرت کشش یا کشش خشک استاتیکیمعادل 18000 پوند بهره می برد. لازم به ذکر است این موتور یک از کارآمدترین وقابلاطمینان ترین موتورها در جهان بوده که در هواپیمای ناونشین اف-18 ای نیز مورداستفاده قرار می گرفت. جنگنده اف-20 را می توان یکی از سازگارترین هواپیماها از نظرجوی به حساب آورد. همچنین این جنگنده از ترکیب ویژگیهای جالبی برخوردار است که  ازآنها می توان به توانایی حمل بیش از 8300 پوند تسلیحات خارجی و 5 پایلون سوخت اشارهکرد. به علاوه این هواپیما قادر به حمل 6 موشک سایدوایندر در ماموریت های هوابههواست. برای نبردهای هوابه زمین نیز 6800 پوند تسلیحات قابل حمل وجود دارد. دو توپ 20 میلی متری داخلی نیز جزو تجهیزاتی بوده که در اف-20 تعبیه شده بودند. همچنین ازتجهیزات اویونک این جنگنده می توان به رادار چند حالته جنرال الکتریک، لیزر خودکارهانی ول، سیستم هد آپ دیسپلی  یا دستگاه مربوط به هدفگیری و اطلاعات مربوط به آن کهدر شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده جنرال الکتریک، سیستم ها و نمایشگر های دیجیتالیو دستگاه های کنترلی بندیکس و سیستم ماموریت کامپیوتری تلدیان اشارهنمود.

هریک از موارد فوق نیز کارایی جالبی به این جنگنده داده است،برای مثال سیستم رادار چند حالته خلبان را قادر به شناسایی و یافتن و مسیریابی هدفدر رسایی وبردی معادل 48 ناتیکال مایل می سازد همچنین سیستم ماموریت کامپیوتریهواپیما را در هماهنگ سازی و سازماندهی مهمات و تسلیحات جنگی یاری می نماید. لازمبه ذکر است سیستم اچ یو دی هد آپ دیسپلی این جنگنده نیز قابلیت های جالبی را درزمینه مکان یابی و وضعیت استقرار سلاح ها در شرایط بحرانی را برای خلبان ودر سطح ورسایی چشم وی فراهم آورده است.

این امکانات خلبان را قادر به شناسایی صحیح هدف بدون نظرانداختن به پایین و نشان دهنده ها می سازد، چرا که تمام اطلاعات اعم از ارتفاع وسرعت در این صفحه نقش می بندند. نورثروپ در این طرح یک کاناپی وسیع و در عین حالجدید را طراحی نمود که میدان دید را نسبت به جنگنده های پیشین این شرکت نزدیک به 50درصد افزایش داده بود. توسعه در زمینه جا و وضعیت سر نیز هرچه بیشتر و بیشتر بهوضعیت دید خلبان می افزود چرا که این مسایل در شرایط بحرانی بسیار موثر و تعیینکننده هستند. از ویژگی های مثبتآیرودینامیکی این جنگنده می توان به بزرگتر نمودنزائده روی بال ها اشاره کرد که 30 درصد برا را برای مانورهای گوناگون افزایش میداد.

شکل دماغه نیز جنگنده را برای انجام مانورها در ارتفاعات بالاتراز طرف لبه حمله خود توانا می ساخت. بدنه هواپیما نیز قادر به مقاومتی به نسبت 9 جییا شتاب گرانشی زمین بود. جنگنده اف20 برای نگهداری نیز ساده و قابل اطمینان بوده ودر مقایسه با جنگنده های همزمان از درجه بهتری برخوردار بود. اف-20 حدود 53 درصد ازسوخت بهینه تری برخوردار بوده و کم مصرف تر به حساب می آمد و 63 درصد از نظر عملیاتنگهداری مقرون به صرفه تر بوده و به این شیوه از چهار نظر قابل اطمینان به نظر میرسید. حداکثر سرعت این هواپیما 2 ماخ و از سقف پروازی نزدیک به 20 کیلومتر برخورداراست که مشخصاتی بسیار مطلوب برای یک شکاری محسوب می شوند.

تاریخچه پیدایش: بر پایهء یکی از جدیدترین جنگنده‏های ساخت شرکت نورثروپ، یعنی Cobra YF-17 ساخته شد. در دههء 1970، YF-17 به منظور رقابت با جنگندهء F-16 جهت انتخاب «جنگندهء سبک» برای نیروی هوایی ایالات متحده طراحی و ساخته شد.

YF-17 Cobra

ولی در نهایت جنگندهء F-16 توسط نیروی هوایی انتخاب شد. در آن زمان، مقامات ارشد نیروی دریایی، دریافتند که جنگندهء ساخت نورثروپ، توان بالقوه بسیار بیشتری نسبت به F-16 جهت جایگزینی هواپیماهای قدیمی نیروی دریایی، یعنی A-7 Corsair دارد.

نورثروپ و مک دانل‏داگلاس تصمیم گرفتند به طور مشترک، جنگندهء F-18 را برای ناوهای هواپیمابر و جنگندهء A-18  را برای سپاه تفنگداران نیروی دریایی، تولید نمایند. اما این دو پروژه کمی بعد باهم ادغام شدند و نتیجه جنگندهء چندماموریتهء F/A-18 از آب درآمد.
به منظور حفظ قابلیتهای چندماموریته، در قلب جنگندهء F-18 یک رادار پرقدرت چندحالتهء ساخت هیوز قرار داده شد که هم در ماموریتهای هوا به هوا و هم در ماموریتهای هوا به زمین، موثر و کارا بود.
جنگندهء جدید، مجهز به سیستم‏های پیچیدة الکترونیکی، نمایشگرهای تلویزیونی، موتورهای قدرتمند، توانایی حمل انواع جنگ‏افزار و قابلیت آئرودینامیکی خاصی بود که اجازه می‏داد جنگنده بتواند با زاویهء حملهء بالاتری پرواز نماید. در نهایت، جنگندهء F-18، فراتر از آن چیزی شد که مورد انتظار بود با قابلیت مانورپذیری خوب و توانایی بسیار موثر در انجام عملیاتهای متفاوت.
بدین ترتیب، جنگندهء F-18 با موفقیت وارد خدمت در ناوهای نیروی دریایی و نیروی هوایی تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و جایگزین جنگنده‏های A-7 و F-4 فانتوم گردید.

F/A-18 موسوم به Hornet – به معنی زنبور سرخ – جنگنده‏ای است دو نفره، دو موتور، چندمنظوره (جنگندهء تهاجمی) که می‏تواند هم از روی ناوهای هواپیمابر عمل نماید و هم از پایگاههای زمینی.
برای F/A-18 انبوهی از ماموریتهای گوناگون تعریف شده است: ایجاد برتری هوایی، اسکورت جنگنده‏ها، خنثاسازی دفاع هوایی دشمن، عملیات جاسوسی و اکتشافی، هدایت عملیات هوایی، پشتیبانی دور و نزدیک هوایی و قابلیت عملیات در شب.
F/A-18 جایگزین جنگنده‏های F-4B ،A-7 Corsair در دههء 1970 و جنگندهء A-6 Intruder در اواخر دههء 1990 شد.
F/A-18 به وسیلة سیستم دیجیتالی پرواز با سیم (Fly Bye Wire or FBW) کنترل می‏شود که این امر کیفیت بسیار خوبی را در هدایت هواپیما سبب می‎‏شود و موجب می‏شود خلبان با سهولت بیشتری به هدایت جنگنده بپردازد. این سیستم به هنگام مانورهای سنگین، به خلبان اجازه می‏دهد تا تمرکز خود را بر روی عملیات و استفاده از تسلیحات از دست ندهد.
نسبت کشش به وزن این هواپیما در حالت خشک (بدون پس‏سوز) نیز فوق‏العاده است و این جنگنده در هنگام برخورد با دشمن، از توانایی خوبی در استفاده از قدرت بالای موتور در حالت بدون پس‏‎سوز پیدا می‏کند.

قدرت بالای این جنگنده که توان خوبی در خارج شدن از مهلکه را می‏دهد مورد تایید اغلب خلبانان هورنت است. علاوه بر این، F/A-18 اولین جنگندهء نیروی دریایی است که سیستم‏های دیجیتالی را یکپارچه کرده است؛ (MUX) مدار انتقال اطلاعاتی است که تعدادی ورودی را به تعداد کمتری خروجی ترکیب می‏کند. حسن این نوع طراحی این است که زمینهء ارتقاء مداوم را به شکل آسان‏تری فراهم می‏سازد.
در طی 15 سال عملیات و تجربه، F/A-18 ثابت کرده است که بهترین جنگندهء تاکتیکی برای ناوهای هواپیمابر است. F/A-18 دارای شاخصه‏های نظامی مورد علاقهء فرماندهان نیروی دریایی ایالات متحده است. F/A-18 اغلب ماموریتهای خود را در یوگوسلاوی و عراق با موفقیت به انجام رسانده است و تنها نقصان این جنگنده، کمبود سوخت جهت مداومت پروازی بیشتر است.

گونه‏های مختلف F-18

F/A-18A/B Hornet
در این مدل‏، عمده مشخصات و ریزه‏کاری‏های جنگندهء YF-17 حفظ شده است، با این حال از دل این هواپیما‏، جنگندهء جدید F-18 سربرآورده است؛ جنگنده‏ای یک نفره، با قابلیت تهاجمی که انبوهی از تکنولوژی‏های جدید و سیستم‏‎های دیجیتالی کامپیوتری در آن به کار رفته است. در کابین این جنگنده، از یک جفت سیستم لولهء‌ اشعهء کاتد به عنوان نمایشگر اطلاعات استفاده شده است و سیستم کنترل بر اساس ارزیابی دستورات خلبان, کنترل پرواز را شبیه‏سازی می‏کند. سیستم‏های تعبیه شده در این جنگنده برای دو ماموریت در نظر گرفته شده‏اند. (احتمالن منظور ایجاد برتری هوایی و عملیات زمینی - ضد کشتی می‏باشد)
در حین طراحی، نوع آموزشی (دو سرنشینه) نیز به تعداد اندک و به نام TF/A-18 ساخته شد. این نوع نیز بر اساس مدل F/A ساخته شد و تنها شامل اندک تغییراتی شد، ضمن اینکه نوع دو سرنشینه نیز با حفظ قابلیت انجام عملیات نظامی ساخته شد.
اولین پرواز F/A-18 به تاریخ نوامبر 1978 انجام شد. F/A-18 و نوع دو سرنشینه نیز که بعدها به نام F/A-18B نامیده شد، مورد آزمونهای گوناگون پروازی در مرکز آزمون نیروی دریایی (Naval Air Test Center) قرار گرفت.
در حین این آزمونها، بر روی نقاط ضعف و مشکلات جنگنده (به خصوص قطعات جدید) تمرکز زیادی انجام گرفت و این ارزیابی، باعث شد قطعاتی که به نوعی مشکلاتی در طراحی داشتند، با طراحی مجدد، مشکلشان حل شود. اغلب قطعاتی که مورد تغییر قرار گرفتند، قطعات ساخت‏افزاری و مکانیکی هواپیما بودند و سیستم‏های دیجیتالی، دستخوش تغییر نگشتند.

نوع اصلی جنگندهء F/A-18A (یک نفره) و نوع F/A-18B (دو نفره) به سال 1983 جایگزین جنگنده‏های F-4B و A-7 در ناوهای هواپیمابر و سپاه تفنگداران نیروی دریایی (Marine Corps) شدند.
این جنگنده‏ها به دلیل قابلیتهایشان (قابلیت انجام ماموریتهای متنوع و میزان آمادگی بالا)، به سرعت نقش اصلی را در ماموریتهای نظامی برعهده گرفتند.

قابلیت اطمینان و سهولت تعمیر و نگهداری، از مواردی بودند که به هنگام طراحی این جنگنده، مورد توجه قرار گرفتند. برای مثال F/A-18 ها، برای آزمایش از اطمینان سیستم‏ها، سه بار و هر بار ساعتها پرواز کردند در حالی که نیمی از زمان مورد نیاز برای تعمیر اساسی‏شان گذشته بود. هورنت، بارها در میدان نبرد واقعی مورد آزمایش قرار گرفت و هر بار، نقاط مثبت ادعا شده توسط طراحانش را مورد اثبات قرار داد: جنگنده‏ای بسیار قابل اعتماد، تهاجمی و همه کاره.

F/A-18 ها نقش مهمی را در جریان حمله به لیبی در سال 1986 ایفا کردند. آنها از روی عرشهء ناو هواپیمابر یواس‏اس کورال‏سی (USS CORAL SEA) به پرواز درآمدند و پدافند هوایی لیبی را با پرتاب موشکهای سرعت بالای هارم (HARM) نابود ساختند به طوری که هنگام بمباران بن‏غازی، پدافند هوایی لیبی، کاملن خاموش شده و از کار افتاده بود.

F/A-18C/D Hornetبه دنبال موفقیت در استفاده از 400 فروند مدل A و B، نیروی دریایی ایالات متحده، به تاریخ سپتامبر 1987، نوع پیشرفته‏تر هورنت را به نام F/A-18C (یک نفره) و F/A-18D (دو نفره) مورد آزمایش قرار داد.
این هورنت‏ها می‏توانستند موشکهای میان‏برد هوا به هوای جدید آمرام (AMRAAM) و موشکهای هوا به زمین حرارت‏یاب هدایت تلویزیونی ماوریک (Maverick) را حمل و پرتاب کنند.
دو سال بعد, مدلهای C و D به قابلیت عملیات در شب مجهز شدند. ضمنن اجزاء جدیدی نیز اضافه شدند: غلاف ناوبر حرارت‏یاب ([url=http://www.thales-optronics.com/dos/products/air/details/navflir.shtml]NAVFLIR[/url])، تعبیهء جایگاهی برای نمایشگر سربالا (HUD)، عینک ویژهء دید در شب (NVG)، چراغ‏های مخصوص درون آلات دقیق جهت عدم تداخل با عینک دید در شب، یک نقشهء دیجیتالی از منطقهء نبرد به همراه نمایشگر رنگی مخصوص آن.
NAVFLIR مخفف navigation forward looking infrared
HUD مخفف head-up display
NVG مخفف night vision goggles

رادار F/A-18C مجهز به سنسوری جهت شبیه‏سازی زمین است که این امر توسط امواج رادار دقیق و قدرتمند داپلر از سطح زمین انجام می‏شود. این نقشهء تهیه شده، به خلبان این امکان را می‏دهد تا به اهداف زمینی در شرائط نامساعد جوی یا در حالتی که دید ضعیفی وجود دارد، حمله کند. ضمن اینکه با توجه به نقشه و اهداف مشخص شناسایی شده روی آن، موقعیت دقیق هواپیما در آسمان مشخص می‎شود، همچنین این نقشه، قابلیت بمباران دقیق و موثر را بیشتر می‏کند.
انواع جدیدتر ساخته شدهء F/A-18C از سال 1994 به بعد، به رادار ارتقاء یافته مجهز شدند که این رادار دقت بیشتری داشت و تصاویر بسیار تمیزتری در صفحهء اسکن خود به نمایش می‏گذاشت.

غلافهای جستجوگر هورنت
در مدل F/A-18C که مجهز به تجهیزات عملیات در شب شده است، یک غلاف مخصوص نصب می‏شود. این غلاف، ساخت کمپانی هیوز است و با کد AN/AAR-50 شناخته می‏‎شود. این غلاف شناسایی، اهداف زمینی را از روی حرارت‏شان (نظیر شلیک گلوله یا گرم بودن موتور ادوات زمینی) تشخیص می‏دهد.
غلاف هدف‏یاب دیگر، با کد Loral AN/AAS-38 شناخته می‏شود. این غلاف با نام Night Hawk FLIR نیز شناخته می‎شود و عملکردش نیز بر اساس حرارت‏یابی از اهداف زمینی است.
وسیلهء دیگر، دوربینی قوی جهت دید و شناسایی اهداف زمینی در شب است. این وسیله به نام GEC Cat's Eyes شناخته می‏شود. تعداد 48 فروند جنگندهء F/A-18D (نوع دو نفره) به مدل RC (شناسایی – تجسسی) تغییر یافته‏اند. به همین منظور، به جای مسلسل استاندارد اف18 که M61 A1 نام دارد، یک جایگاه شناسایی از نوع الکترواپتیکالی نصب می‎‏شود. این جایگاه ویژه، دارای یک برجستگی است که در واقع یک دوربین بسیار قوی چشمی با دو غلطک متحرک (جهت حرکت دادن لنز به اطراف) می‎‏باشد. ضمنن تمام مشاهدات، بر روی یک نوار ویدئو ضبط می‏شوند.
RC مخفف reconnaissance

هورنت و عملیات طوفان صحرا
در اولین روز عملیات طوفان صحرا، دو جنگندهء F/A-18 در حالی که عازم عملیات بمباران بوده و روی هرکدام 4 بمب 2000 پاوندی بارگذاری شده بود، موفق شدند دو میگ عراقی را سرنگون کنند، سپس بمبهای خود را بر روی اهداف تعیین شده، رها ساختند.
در مدت زمان جنگ خلیج فارس، اسکادرانهای نیروی دریایی ایالات متحده، سپاه تفنگداران و F/A-18 های کانادایی، هر ساعت عملیات رزمی داشتند و رکوردی را در زمینهء قابلیت اطمینان در طول نبرد با حمل و فروانداختن دهها تن بمب بر روی عراق، برجای گذاشتند.
(لازم به ذکر است که یک فروند F/A-18C نیروی دریایی ایالات متحده در روز 17 ژانویه 1991 در یک نبرد هوایی با یک فروند MiG-25PD عراقی، سرنگون گشت)

نیروی دریایی ایالات متحده به تاریخ 18 می 1998 اعلام کرد که اسکادرانهای F/A-18 خود را از ساحل شرقی به پایگاه نیروی دریایی در ساحل ویرجینیا (Oceana) و پایگاه سپاه تفنگداران در Beaufort (شهری در ساحل کارولینای جنوبی) منتقل می‏کند. به همین دلیل 9 اسکادران عملیاتی، شامل 156 فروند هواپیما به Oceana انتقال یافتند و 2 اسکادران دیگر شامل 24 فروند هواپیما نیز به Beaufort منتقل شدند. اولین اسکادران در پائیز 1998 منتقل شد و در کل انتقال 11 اسکادران عملیاتی تا پایان اکتبر 1999 تکمیل گشت.

در تمام طول مدت خدمت این جنگنده‏ها، هرساله سیستم‏های تسلیحاتی، سنسورهای مربوطه و غیره ارتقاء می‏یابند. آخرین سری از جنگنده‏های F/A-18C/D که ارتقاء یافتند به سیستم‏های چون عملیات در شب، سیستم افزایش دقت در هدف‏گیری، تکنولوژی کاهش دیده شدن توسط رادار دشمن و غیره مجهز شدند. ای در حالی است که هیچکدام از این سیستم‏ها تا سال 1991 بر روی مدلهای A و B وجود نداشتند و سطح سیستم‏های آویونیک، الکتریک و مقدورات پروازی برای ارتقاء محدودیت داشتند.
علاوه بر اینها، نقص دیگری نیز در طراحی این جنگنده وجود داشت و آن این بود که هنگامی که در مدلهای ‍C و D ، جنگندهء خالی با مهمات و سوخت کامل بارگذاری می شد، به هنگام انجام ماموریت‏ایش، دچار کمبود سوخت شده و نمی‏توانست به همهء اهداف تعیین شده‏اش حمله کند و از این رو گاهن با مهمات مصرف نشده و حداقل سوخت به ناو هواپیمابر باز می‏گشت. در واقع برد پروازی کافی برای ماموریتهای تعیین شده‏اش نداشت.

کاربران
F/A-18 در مدلهای A، B، C و D سالها برای نیروی دریایی ایالات متحده و هشت کشور خارجی خدمت کرد. این کشورها عبارتند از: استرالیا، کانادا، فنلاند، کویت، مالزی، اسپانیا، سوئیس و تایلند.
اگرچه چشم اندازی برای تولید آتی مدلهای C و D دیده نمی‏شود، ولی این جنگنده‏ها سالها به منظور پرکردن خلاء جنگنده‏های ناونشین در نیروی دریایی ایالات متحده تا ورود به خدمت جنگنده‎های بزرگتر، دورپروازتر و باقابلیت‏تر مدلهای E و F در خدمت باقی خواهند ماند.

آشنایی با سوپر هورنت: F/A-18E/F Super Hornet

تفاوت سوپرهورنت با مدل معمولی

جنگندهء چندماموریتهء F/A-18E/F موسوم به «سوپرهورنت» در واقع مدلی ارتقاء یافته از جنگنده‏های مدل C و D می باشد که پیشتر قابلیت عملیات در شب به آنها افزوده شده بود. سوپرهورنت فرماندهی گروه عملیات رزمی هواپیماهای ناونشین را فراهم خواهد آورد زیرا دارای برد پروازی بیشتر و قابلیت حمل مهماتی است که توسط جنگنده های بازنشستهء A-6 حمل می‏شود.
مدلهای E و F (نسبت به مدلهای قبلی) دارای 4.2 فوت درازای بیشتر، 25% مساحت بال بیشتر و قابلیت حمل 33%  بیشتر سوخت در مخازن داخلی هستند که این سوخت اضافه تا 41% برد عملیاتی و تا 50% استقامت پروازی آنها را افزایش می‏دهد.

کابین بسیار پیشرفتهء سوپرهورنت

در سوپرهورنت همچنین دو جایگاه حمل مهمات باهم ادغام شده‎اند. این به معنی افزایش میزان بارگذاری مهمات به دلیل مخلوط کردن محل بارگذاری انواع جنگ افزارهای هوا به هوا یا هوا به زمین می‎باشد.
سوپرهورنت همچنین می‎تواند انواع مختلفی از تسلیحات به اصطلاح هوشمند را حمل کند. از جملهء این مهمات می‏توان به جدیدترین بمبهای هدایت شونده به وسیلهء ماهواره نظیر JDAM و JSOW اشاره کرد.

سوپر هورنت می تواند 17.750 پاوند (8032 کیلوگرم) مهمات را در 11 مقر خارجی حمل تسلیحات بارگذاری نماید. این جنگنده دارای راداری مخصوص کار در همه نوع شرائط آب و هوایی است که دارای توانایی رهگیری اهداف هوایی و سیستمی جهت افزایش دقت در پرتاب بمبهای عادی یا هدایت شونده است.
دو محل بارگذاری در نوک بالها، چهار مقر در زیر بالها برای حمل سوخت یا مهمات هوا به زمین و دو مقر در زیر بدنه و نزدیک دماغهء هواپیما جهت نصب موشکهای هوا به هوای اسپارو یا غلافهای شناسایی و یک محل در مرکز بدنه برای حمل مخازن سوخت یا تسلیحات هوا به زمین است. ضمن اینکه یک مسلسل 20 میلی متری از نوع M61 A1 Vulcan در نوک هواپیما تعبیه شده است.
میزان حمل بارگذاری در سوپرهورنت به میزان 9000 پاوند افزایش یافته است و قدرت موتور آن نیز از کشش 36000 پاوند به 44000 پاوند افزایش یافته است. در این جنگنده از دو موتور پرقدرت توربوفن ساخت جنرال الکتریک به نام F414 استفاده شده است.
اگرچه در مدلهای جدیدتر ساخته شدهء C و D به میزان کمی از تکنولوژی مدرن استفاده شده است، ولی در مدلهای E و F از ابتدا و به طور گسترده از تکنولوژی‏های نوین استفاده شده و توان دفاعی آن نیز افزایش قابل توجهی یافته است.
سیستم پیشرفتهء جستجوگر مادون قرمز ساخت هیوز (ATFLIR)، سیستم اصلی هدفیابی جنگنده‏های E و F به شمار می‏رود. این سیستم همچنین قرار است در مدلهای قبلی F/A-18 نیز نصب شود. غلاف ساخت هیوز، دارای جهت‏یاب و هدف‏یاب مادون قرمز بسیار دقیق اهداف می‏باشد و از تکنولوژی نسل سوم این نوع غلافها در آن استفاده شده است (MWIR) که در میان هواپیماهای موجود، تکنولوژی بسیار برجسته‏ای به شمار می‏رود.
ATFLIR مخفف The Hughes Advanced Targeting Forward-Looking Infra-Red
MWIR مخفف mid-wave infrared

اکنون پروژهء ارتقاء مدلهای یک نفرهء C و دو نفرهء D آغاز شده است. اگرچه تا حد زیادی ظاهر مدلهای C و D به هم شبیه است، ولی خروجی طرح ارتقاء، شامل دو گونهء مختلف از F-18 خواهد بود که عمدهء تمرکز برنامهء ارتقاء، بر روی قابلیت عملیات در شب خواهد بود.
زمانی، F-18B تنها جنگنده‏ای آموزشی بود ولی در جنگندهء F-18D، کابین عقب، مملو از نمایشگرهای رنگی چندمنظوره و کلیدهای رهاسازی سلاح و کنترل آنها می‏باشد که این امر به F-18، قابلیت فرماندهی، پیشتازی عملیات و هدایت سایر جنگنده‏ها را جهت هدف‏یابی و نابودسازی اهداف، می‏دهد.

تولید مدلهای C و D در اواخر دههء 1990 پایان یافت و به جای آنها F/A-18E و F/A-18F (سوپرهورنت) در خط تولید قرار گرفته است. مدلهای کنونی A و B قرار است تا پایان سال 2015 و مدلهای C و D تا پایان سال 2020 در خدمت باقی خواهند ماند. F-18 امروزه، انبوهی از مشتریان خارجی را برای خرید در پیش رو می‏بیند.

تاریخچه اولین پرواز
F-18A به تاریخ 18 نوامبر 1978
F-18C به تاریخ 3 سپتامبر 1986
F-18D به تاریخ 6 می 1988

ورود به خدمت
F-18A به تاریخ 7 ژانویه 1983
F-18D به تاریخ نوامبر 1989

خدمه
F/A-18 A/C = یک نفر
F-18D = دو نفر، یک خلبان و یک افسر تسلیحات

قیمت
35 میلیون دلار (سال 2003) برای مدل F/A-18E

ابعاد
طول: 56 فوت = 17.07 متر
فاصلهء دو سر بالها: 37.50 فوت = 11.43 متر
ارتفاع: 15.25 فوت = 4.66 متر
سطح بالها: 400 فوت مربع = 37.16 متر مربع

اوزان
وزن خالی: 23.050 پاوند = 10.455 کیلوگرم
وزن عادی برای برخاستن:
36.710 پاوند = 16.650 کیلوگرم (جهت ماموریت نبرد هوایی)
49.225 پاوند = 22.330 کیلوگرم (جهت عملیات تهاجمی زمینی)

حداکثر وزن قابل برخاستن: 56000 پاوند = 25.400 کیلوگرم

حجم مخازن سوخت
مخزن داخلی: 10.860 پاوند = 4.925 کیلوگرم
مخزن خارجی: 6.730 پاوند = 3.055 کیلوگرم
حداکثر وزن قابل بارگذاری: 15.500 پاوند = 7030 کیلوگرم

پیشرانه
دو موتور توربوفن ساخت جنرال الکتریک از نوع F404-400 با قابلیت پس‏سوز
کشش هر موتور: 32000 پاوند = 142.400 نیوتن با استفاده از پس‏سوز

عملکرد
حداکثر سرعت: 1190 مایل بر ساعت = 1915 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 40000 فوتی (12190 متری) = 1.8 ماخ
نرخ اوج‏گیری: 45000 فوت در دقیقه = 13715 متر بر دقیقه
سقف پرواز خدمتی: 50000 فوت = 15240 متر

برد پروازی
در حالت شکاری (fighter mission) = 800 ناتیکال مایل = 1480 کیلومتر (رفت و برگشت)
در حالت تهاجمی (attack mission) = 1150 ناتیکال مایل = 2130 کیلومتر (رفت و برگشت)
برد عبوری: 1800 ناتیکال مایل = 3335 کیلومتر (با سه مخزن سوخت خارجی)

حد تحمل شتاب ثقل: نامعلوم (بنا بر گزارشی حدود 7.5 برابر g)

تسلیحات
مسلسل 20 میلی متری M61A1 Vulcan با 570 تیر فشنگ
7 جایگاه حمل بار در زیر بدنه و بالها و دو جایگاه در نوک بالها

تسلیحات هوا به هوا
موشک میان برد AIM-7 (اسپارو)
موشک کوتاه برد حرارت یاب AIM-9 (سایدوایندر)
موشک میان برد AIM-120 (آمرام)
موشک کوتاه برد AIM-132 (آسرام)

تسلیحات هوا به سطح
AGM-45 Shrike (شرایک)
AGM-62 Walleye (وال‏‎آی)
AGM-65 Maverick (ماوریک)
AGM-84 Harpoon (ضدکشتی)
AGM-84 SLAM
AGM-84 SLAM-ER
AGM-88 HARM (ضد رادار)
AGM-123 Skipper
AGM-154 JSOW

بمب
GBU-10/12/24 Paveway  (هدایت لیزری)
GBU-15 EO-guided (هدایت الکترواپتیکالی)
GBU-29/30/31/32/35 JDAM (هدایت شونده توسط ماهواره)
بمبهای هسته‎‏ای B-57 و B-61 (استحکام‏شکن)
Mk 82/83/84 GP
Mk 20 Rockeye
BLU-107 Durandal
CBU-59 (بمب خوشه‏ای)

سایر مواردغلافهای اغتشاش‏گر الکترونیکی (ECM pod)
غلافهای راکت انداز

انواع تولید شده

YF-17 Cobra
جنگندهء تولید شده در طرح مناقصهء ساخت «جنگندهء سبک» برای نیروی هوایی ایالات متحده؛ اگرچه هیچگاه انتخاب نشد ولی نیروی دریایی از طرح آن برای تولید F/A-18 Hornet استفاده کرد.

F/A-18A
اولین مدل تولید شده به تعداد 371 فروند.

AF-18A
نوع یک نفره‏ای که توسط نیروی هوایی کانادا خریداری شد. این مدل بر اساس F-18A ساخته شد ولی اکنون همگی به سطح مدل F-18C ارتقاء یافته‏اند و قرار است تا سال 2011 در خدمت باقی بمانند. تعداد تولید شده: 57 فروند

ATF-18A
نوع دو نفرهء آموزشی جهت نیروی هوایی استرالیا که بسیار شبیه به مدل F-18B می‏باشد. تعداد تولید شده: 18 فروند

CF-18A / CF-188A
نوع یک نفره‏ای که توسط نیروی هوایی کانادا خریداری شد و بر اساس F-18A ساخته شده است با این تفاوت که دارای سیستم شناسایی اهداف در شب می‏باشد که در مدل A وجود ندارد. همچنین دارای سیستم ILS (سیستم فرود ایمن) و توانایی حمل غلافهای راکت‏انداز LAU-5003 می‏باشد. کانادا قصد دارد این جنگنده‏ها را تا سال 2017 عملیاتی نگه دارد. تعداد تولید شده: 98 فروند

EF-18A / C-15
نوع یک نفره‏ای که توسط نیروی هوایی اسپانیا خریداری شد و بر اساس F-18A ساخته شده است، اما همگی تا سطح استاندارد نزدیک به مدل F-18C ارتقاء یافته‏اند. تعداد تولید شده: 60 فروند

RF-18A
نوع شناسایی که به تعداد بسیار اندک ساخته شده است و برای امور تحقیقاتی در اختیار نیروی دریایی و سازمان ناسا قرار دارد.

F/A-18B / TF/A-18Aنوع دو سرنشینهء آموزشی، تولید شده به تعداد 40 فروند

CF-18B / CF-188B
نوع دو سرنشینهء آموزشی برای کانادا، تولید شده به تعداد 40 فروند

EF-18B / CE-15
نوع دو سرنشینهء آموزشی برای اسپانیا، تولید شده به تعداد 12 فروند

F/A-18C
نوع ارتقاء یافتهء مدل تک سرنشینه که قابلیت پرتاب موشک هوا به هوای AIM-120 (آمرام) و موشک هوا به زمین AGM-65 (ماوریک) به آن افزوده شده است. همچنین سیستم‏های الکترونیک آن ارتقاء یافته، نوع جدیدی از صندلی پرتاب شونده بر رویش نصب شده و باریکه‏های کوچکی به لبه‎های حملهء بالها جهت کاهش اثرات نوسانات پروازی و افزایش میزان زاویهء حمله، بدان افزوده شده است. تعداد تولید شده: 355 فروند

KF-18C
نوع تک سرنشینه‏ای که به کویت فروخته شده و براساس F-18C ساخته شده است. تعداد تولید شده: 32 فروند

KAF-18D
نوع دوسرنشینهء آموزشی مخصوص کویت. تولید شده به تعداد 8 فروند

F/A-18D
نوع دو سرنشینه مخصوص عملیات در شب، جهت سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده، شامل سیستم‏های الکترونیکی ارتقاء یافتهء مشابه مدل C.

F/A-18E/Fمهمترین مدل ارتقاء یافته از جنگندهء F-18 موسوم به «[b]سوپر هورنت[/b]» با بدنه‏ای کشیده‏تر و بالهای بزرگتر.

Hornet 2000
مدل جدیدی که توسط شرکت مک‏دانل‏داگلاس پیشنهاد داده شده است با بال و دم بزرگتر، بدنهء کشیده‏تر، موتورهای جدیدتر، کابین دیجیتالی بسیار پیشرفته‏تر، که احتمالن جایگزین مدلهای E و F خواهد شد

-------------------------------------------------------------------------------
سابقه عملیاتهای انجام شده

* لیبی – عملیات ال دورادو کانیون – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده – به سال 1986 (Operation El Dorado Canyon)
* عراق – عملیات طوفان صحرا – اجرا شده توسط کانادا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1991 (Operation Desert Storm)
* عراق – سلسله عملیات مراقبت هوایی در منطقهء‌ جنوبی پرواز ممنوع بین سالهای 1991 تا 2003 – اجرا شده توسط نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده (Operation Southern Watch)

* بوسنی و هرزگوین – اجرا شده توسط اسپانیا، کانادا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1995 (Operation Deliberate Force)

* عراق – عملیات روباه صحرا – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1998 (Operation Desert Fox)

* کوزوو – عملیات نیروهای متفقین – اجرا شده توسط اسپانیا، کانادا و نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1999 (Operation Allied Force)

* افغانستان – عملیات آزادسازی افغانستان - اجرا شده توسط نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 2001 تاکنون (Operation Enduring Freedom)

* عراق – عملیات آزادسازی عراق - اجرا شده توسط استرالیا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 2003 تاکنون (Operation Iraqi Freedom)

کاربران هورنتاسترالیا، کانادا، فنلاند، کویت، مالزی، اسپانیا، سوئیس، سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده (US Marine Corps)، نیروی دریایی ایالات متحده (US Navy) و سازمان ناسا.

پایان کار گربهء افسانه‏ای گرومن

جایگزینی سوپرهورنت به جای بهترین رهگیر جهان
با تفاصیلی که در مورد قابلیتهای عالی F/A-18E/F گفته شد، این جنگنده ثابت کرده است که می‏تواند به طور گسترده در نیروی دریایی ایالات متحده به خدمت گرفته شود. از این رو قرار است با ورود به خدمت 548 فروند سوپرهورنت، جنگنده‏های F/A-18A و F-14D حداکثر تا پایان سال 2010 همگی از ردهء خدمت خارج می‎شوند. قرار است در هر ناو هواپیمابر، 12 فروند F/A-18E و 14 فروند F/A-18F به کار گرفته شوند. چهار یا پنج فروند از این جنگنده‏ها، به عنوان سوخت‏رسان عمل خواهند کرد.
علاوه بر اینها، مدل دوسرنشینهء EA-18G Growler (گراولر) به عنوان هواپیمای جنگ الکترونیک، جایگزین هواپیماهای قدیمی EA-6B Prowler خواهند شد. در هر ناو هواپیمابر یک دستهء 6 فروندی از EA-18 ها به خدمت گرفته خواهند شد.

هرچند نیروی دریایی تمایل دارد دسته‏ای 1000 فروندی از سوپرهورنت‏ها را تا سال 2030 به خدمت گیرد، ولی برنامه‏‎های جدیدی چون جنگندهء F-35 نیز در حال اجرا هستند و ممکن است زودتر از این زمان، عمر سوپرهورنت‏ها تمام شود.
امروزه مشتریان بسیاری برای جنگنده‏های F/A-18E/F پیدا شده‏اند، از جمله سنگاپور و مالزی که تمایل زیادی برای به خدمت‏گیری نوع صادراتی سوپرهورنت اعلام کرده‏اند.
سوپرهورنت اگرچه جنگنده‏ای فوق‏العاده بر علیه اهداف زمینی و دریایی است ولی نسبت به F-14D توانایی بسیار اندکی در رهگیری دوربرد هواپیماها و موشکهای کروز دشمن دارد و این بزرگترین نقطهء ضعفی است که با از رده خارج کردن تامکتها، ناوهای هواپیمابر را مورد تهدید موشکهای کروز و دوربرد بمب‏افکن‏های دورپرواز دشمن نظیر Tu-95 و Tu-160 قرار خواهد داد.

هواپیما جنگنده اف-15 ایگل

اف-۱۵ ایگل (عقاب) جنگنده آمریکایی است که برای برتری هوائی به سفارش دولت آمریکا (برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا و گارد ملی هوائی) طراحی و ساخته شده‌است. این هواپیما را شرکت مک‌دانل-داگلاس که اکنون بخشی از شرکت بوئینگ است می‌ساخت. اف-۱۵ جنگنده اصلی آمریکا برای مراقبت از مرزهای هوائی این کشور است.

ساخت و توسعه جنگنده تاکتیکی اف-15:

هواپیماهای جنگی یک جذابیت خاصی در مقایسه با دیگر هواپیماها از خود نشان می‌دهند؛ به عنوان مثال در جنگ جهانی اول هواپیماهای جنگی دو باله، در جنگ جهانی دوم هواپیماهایی چون اسپیت فایر، موستانگ، زیرو و جنگندهٔ اف-۸۶ که نقش خود را بر فراز کره نشان دادند و جنگنده فانتوم اف-۴ که در دههٔ ۱۹۶۰ زبانزد ومعروف گردید وپس از آن جنگندهٔ تاکتیکی اف-۱۵ معروف به عقاب ساخته وارائه شده‌است.

در واقع می‌توان گفت قابلیت‌های استثنایی اف-۱۵ ناشی از ترکیب ویژگی‌های کارآمد است.

استفاده از دوموتور قدرتمند توربوفن با قدرت ۲۹۰۰۰ پوند کشش (۱۳۱۵۴) در ثبت اوج گیری و شتاب و دارا بودن یک سازه هوایی قوی که حاصل هزاران ساعت مطالعه و بررسی‌های رایانه‌ای وانجام آزمایش‌ها تونل باد بوده و نیز استفاده از سطوح فرامین پروازی قوی که قابلیت پرواز را در این هواپیما خارق العاده ساخته است؛ همچنین استفاده از سامانهٔ هوایی دیجیتال ونصب یک رادار با برد بلند حدود۱۰۰مایل (۱۶۰کیلومتر) در اف-۱۵و به کار گیری آخرین نوع رادار برد متوسط واستفاده از موشک‌های هوا به هوای اسپارو وبرد بلند حرارتی سایدوایندر و مجهز شدن این جنگنده به توپ سرعت بالا، از آن یک عقاب با سرعت بالا ساخته‌است. توسعهٔ جنگنده اف-۱۵ با تولید هواپیماهای جدید روسی در سال ۱۹۶۷ هم‌زمان گردید و این در حالی بود که در همان زمان جنگنده‌های اف-۴در ویتنام در گیر بودند؛ در واقع تحت این شرایط، نیروی هوایی ایالات متحده به طور جدی ساخت جنگندهٔ اف-۱۵را آغاز نمود.

مدلهای دیگر از اف-15:

- اف-15 عقاب ضربتی (Strike Eagle)

- اف-15 عقاب آرام (Silent Eagle)

F-15 که با نام Slam Eagle شناخته می‏‎شود، هواپیمایی بسیار پیشرفته است که از جنگندهء موفق F-15E جهت نیروی هوایی جمهوری کره (ROKAF) اقتباس شده است.

به سال 2002، نیروی هوایی کره جنوبی، جنگندهء F-15K را پس از رقابتی تنگاتنگ با چهار هواپیمای دیگر، به عنوان برندهء هواپیمای برنامهء F-X برگزیده شد. این چهار هواپیما عبارت بودند از: F-15K از شرکت بوئینگ، Rafale از شرکت داسو- برگه‏، Eurofighter Typhoon از اروپا و Su-35 از شرکت سوخوی. پس از برگزیده شدن F-15K، تعداد 40 فروند از آن سفارش داده شد و به تاریخ دسامبر 2005، اولین دستهء‌ چهار فروندی، تحویل نیروی هوایی کره جنوبی گشتند. دولت کره جنوبی، به تازگی بر آن شده است تا تعداد 20 فروند دیگر از هواپیماهای F-15K را سفارش دهد که انتظار می‏‎رود تحویل آنها از سال 2009 آغاز شود. هر فروند F-15K برای کره جنوبی‎، به قیمت حدود 100 میلیون دلار آمریکا قیمت گذاری شده است.

اف-15 یک جنگنده بسیار پیشرفته:

F-15K دارای جزئیات بسیار پیشرفته‏ای است که نمونهء آنها هرگز در F-15E وجود ندارد. برای مثال سامانهء جستجوگر مادون قرمز AAS-42 IRST ، سایت سخنگوی نشانه‏روی داخل کلاه خلبان (JHMCS یا Joint Helmet Mounted Cueing System) و یک رادار بسیار پیشرفته به نام AN/APG-63(V)1 که مجهز به اسکن مکانیکی (MSA) می‎باشد. رادار بسیار پیشرفتهء «اسکن فعال الکترونیکی آرایه‏ای» یا Active Electronically Scanned Array موسوم به AESA نیز به صورت انتخابی می‏تواند بر روی F-15K نصب شود. جنگندهء F-15K قادر است انواع گوناگونی از تسلیحات بسیار پیشرفته نظیر موشکهای SLAM-ER را حمل و پرتاب نماید.

دو موتور پرقدرت F110-GE-129 ساخت جنرال‏الکتریک، هر کدام توانی معادل 29400 پوند فیت (معادل 131 کیلونیوتن) را فراهم می‏آورند که افزون‏تر از توان موتور تعبیه شده در F-15E می‏باشد.

حادثه برای اف-15:

به تاریخ 7 ژوئن 2006، یک فروند جنگندهء F-15K به هنگام یک تمرین رهگیری شبانه در نزدیکی منطقه‏‎ای ساحلی به نام Pohang سرنگون شد و هر دو خلبان آن در دم کشته شدند. نیروی هوایی کره جنوبی، گروهی را جهت تحقیقات در نظر گرفت. اندکی بعد، گزارش رسمی نیروی هوایی در مورد علت سانحه منتشر شد. در این گزارش ذکر شده بود که علت سانحه، قرار گرفتن در وضعیت وارد آمدن فشار بیش از حد ثقل (g-LOC) به مدت 16 ثانیه به هر دو خدمه و از دست رفتن هوشیاری آنها بوده که منجر به خارج شدن کنترل هواپیما شده است. (در این حالت در اثر وارد شدن فشار بیش از حد گرانش، یا خون به مغز نمی‏رسد و یا خون زیادی وارد مغز می‏گردد که در هر دو حالت، این امر، مدت کوتاهی باعث بی‏هوشی موقت خلبان می‏گردد)

پیامد این حادثه که جعبهء سیاه هواپیما نیز هیچگاه یافت نشد، آن گردید که یک دستگاه خودکار محدود کنندهء شتاب ثقل به نام GLC یا Limited Control anti g-LOC device در جنگنده‏های F-15K نصب شود. اما نکته‏ای که علاوه بر اینها، شک برانگیز می‏نمود، این بود که هر دو خدمهء جنگندهء کره‏ای، از خلبانان باتجربه نیروی هوایی کرهء جنوبی بودند و همچنین از دست رفتن هوشیاری هر دو خدمه، آن هم به مدت 16 ثانیه بسیار غیرمحتمل می‏رسید، زیرا حد نرمال از دست دادن هوشیاری به هنگام g-LOC حدود 2 تا 3 ثانیه می‏باشد.

مشکلات اف-15 ادامه دارند:

با زمین گیر شدن ده ها جنگندهء کره جنوبی در هفتهء گذشته، نیروی هوایی این کشور احساس ضعف شدیدی در مقابل نیروی هوایی مقابلش یعنی کره شمالی پیدا کرده است. این اولین بار است که این هواپیما به طور همزمان و به دلیل مشکلات فنی زمین گیر شده و از پرواز ممنوع می شوند. کمپانی بوئینگ به عنوان عامل اصلی تعمیر و نگهداری هواپیماها این کشور به شمار رفته و به این کشور دعوت شده اند. کره جنوبی مدلهایی از هواپیماهای جنگنده ی F-16 و F-15 امریکا را با نامهای F-15K و F-16K در اختیار دارد که حدود 60 درصد از آنها به همین دلیل از پرواز منع شده اند! نیروی هوایی کره جنوبی ابراز امیدواری کرده است که متخصصان کمپانی بوئینگ با راه اندازی سریع این هواپیماها بتوانند کمک شایانی به این کشور بکنند.

مشخصات:

ویژگی های عمومی:

- تعداد خدمه: ۱

- طول: ۱۹٫۴۳ متر

- ارتفاع: ۵٫۶۳ متر

کارآیی:

- سرعت بیشینه: ۲٫۰۵ ماخ یا ۲۶۶۰ کیلومتر بر ساعت

- برد: ۵۵۵۰ کیلومتر

- نرخ صعود: ۲۵۴ متر بر ثانیه

- شعاع مبارزه: ۱۹۶۷ کیلومتر

همان طوری که می دانیم، هواپیمای تامکت به دلیل دارا بودن ویژگی های منحصر به فرد به عنوان یکی از موفق ترین جنگنده های طول تاریخ هوانوردی به شمار می آید و هنوز نیز پس از بیش از سی سال خدمت در نیروی دریایی آمریکا، همانند هواپیمایی تازه طراحی و تولید شده می نماید.

این جنگنده نسبت به همقطاران خود دو ویژگی بسیار برجسته داشت، که یکی دارابودن سیستم بال های متغیر و دیگری سیستم موشکی فینیکس، که مورد آخری ویژگی بسیار جدید و تکنولوژی نوینی در عرصه نبرد های هوایی به شمار می آمد و صد البته قیمت این پرنده به دلیل داشتن چنین سیستم گران قیمتی بسیار بالاست. در واقع، به جرات می توان اظهار کرد که محبوبیت هواپیمای تامکت بیشتر به دلیل توانایی حمل موشک های فینیکس بوده و اف-14 بدون آن هیچ کاره است. این موشک های هوا به هوا، با بردی معادل 150 کیلومتر جزو دوربرد ترین موشک های هوا به هوا به شمار آمده و با کد AIM-54  و لقب فینیکس به معنای ققنوس شناخته می شود.

در مورد این موشک، از بین بردن آن با انجام مانورهای شدید که در نتیجه موشک به دنبال هواپیما رفته و در اثر شتاب جی از بین می رود، امکان ندارد، چرا دیگر این حقه نیز قدیمی شده و این موشک توانایی تحمل شتاب جی، حداکثر دو برابر شتاب جی قابل تحمل توسط هواپیماهای جنگنده امروزی را دارد. در هواپیمای تامکت حداکثر شش موشک فینیکس می تواند حمل شود که شامل دو عدد زیر بال ها و چهار عدد در پایلون هایی زیر بدنه می شود. نا گفته نماند این موشک ساخت کمپانی هیوز بوده و در طی جنگ تحمیلی علیه ایران نیز نیروی هوایی کشورمان با استفاده از هواپیمای تامکت مجهز به این نوع موشک های قدرتمند هواپیماهای عراقی بسیاری را از فواصل بسیار دور و باور نکردنی، سرنگون ساخته و بار دیگر نیز برتری خود را به نمایش گذاشت.

      **به نام خدا**

 موشک "رادارگریز" توسط ایران که به گفته مقام های ایرانی قادر به "هدف قرار دادن چند هدف به طور همزمان است"، وزارت خارجه آمریکا می گوید این آزمایش نشانگر آن است که ایران درحال دنبال کردن "یک برنامه نظامی پرخاشگرانه" است.
روز جمعه سردار حسین سلامی، فرمانده نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، در جریان برگزاری یک مانور دریایی، اعلام کرد که ایران این موشک جدید را که "فجر 3" نام دارد با موفقیت آزمایش کرده است.
وی گفت: "این موشک به طور همزمان می ‌تواند چند هدف را مورد اصابت قرار دهد و از كمند موشک ‌های ضد موشک هر دشمنی با دقت بالا عبور كند. این فناوری بر مبنای گریز از سیستم‌های دفاع ضد موشک و گریز از رادار‌ طراحی شده است."
آدام ارلی، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت این حرکت "نشان می دهد که ایران یک برنامه نظامی خیلی فعال و پرخاشگرانه را دنبال می کند."
وی افزود "برنامه آنها شامل تلاش برای توسعه سلاح های کشتار جمعی و همچنین سیستم های پرتاب آنهاست".
ایران هم اکنون به خاطر برنامه جنجال آفرین.اتمی خود که اصرار دارد صرفا با مقاصد 
 صلح آمیز توسعه داده می شود تحت فشار جامعه بین المللی است شورای امنیت سازمان ملل روز چهارشنبه بیانیه ای در مورد پرونده اتمی ایران که یک ماه قبل به این شورا فرستاده شده بود صادر کرد و در آن از ایران خواست غنی سازی اورانیوم را معلق سازد.
آقای ارلی گفت: "فکر می کنم موضعگیری نظامی ایران، تلاش هایش برای توسعه نظامی، باعث نگرانی جامعه بین المللی است، همانطور که شواهد آن را در اجماعی که در مورد برنامه اتمی این کشور و همچنین سایر نگرانی های عدم گسترش تسلیحاتی شاهد هستید می بینیم."
قابلیت تقسیم
حسین سلامی، فرمانده نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، درباره مشخصات و قابلیت های موشک فجر 3 گفت: "كلاهک این موشک قادر است روی هر موشكی با هر برد متغیری نصب شود و محدودیتی در بر ندارد و چون برد آن متغیر است، به نحوی كه موشک بعد از جدایی از كلاهک به چند موشک كوچکتر تبدیل می شود، قادر است در آن واحد چند هدف متحرک را مورد اصابت قرار دهد."

و اینك نسل جدیدی از سری موشكهای زمین پایه ی بالستیك

موشك زمین به زمین 

**سجیل**

(ساخت صنایع دفاع)

ساعاتی پس از آزمایش سجیل "اوزی روبین" مدیرسالهای اخیر سازمان دفاعی موشك های بالستیك اسرائیل در مصاحبه ای گفت: این موشك كاملا جدید است. برخلاف دیگر موشك‌های ایرانی، موشك سجیل به فناوری موشكی هیچكدام از موشك‌های كره‌شمالی، روسیه، چین، یا پاكستان هیچ شباهتی ندارد. این موشك نشان دهنده جهشی قابل ملاحظه در توانمندی‌های موشكی ایران است.او گفت : صرفنظر از موفقیت این آزمایش، این موشك ایران را در قلمرو كشورهای دارنده موشك‌های چند مرحله‌ای قرار داد كه این به معنی آن است كه آنها در راه دسترسی به توانمندی‌های موشك های  بالستیك قاره‌پیما هستند. شبكه تلویزیونی العالم نیز گزارش داد كه موشك جدید ایران از سوخت جامد مركب استفاده می‌كند و بر خلاف موشك شهاب 3 كه فقط به صورت عمودی پرتاب می‌شود، سجیل می‌تواند در "زوایای مختلف" شلیك شود.

 موشك سجیل به عنوان یك موشك چند مرحله ای با قابلیت پرتاب از زوایای مختلف ، صنایع موشكی كشور را در مرحله جدید ی قرار داده است. این موشك دومرحله ای دارای دو موتور سوخت جامد مركب بوده  و از قابلیت های مطلوبی برخوردار است. از ویژگی های این موشك می توان به  سیستم پرتاب آن، و  سرعت بالابرای استقرار، پرتاب و خروج از محل پرتاب ذكر كرد. تمامی مراحل طراحی و ساخت موشك سجیل و سكوی پرتاب آن به دست متخصصان وزارت دفاع صورت گرفته است. بایستی گفت ، كه انجام این آزمایش موشكی در چارچوب دكترین و راهبرد بازدارندگی دفاعی و فعالیت های متعارف موشكی جمهوری اسلامی ایران و صرفا با اهداف دفاعی صورت گرفته است. سرعت بالادر عملیاتی شدن این موشك را به عنوان دیگر خصلت سجیل می توان ذكر كرد. این موشك در زمان بسیار كوتاهی آماده شده و لانچر آن نیز می تواند بلافاصله پس از پرتاب آن، با سرعت منطقه شلیك را ترك كند.

  موسسه مطالعات دفاعی جینز در خبری نوشت : تصاویری كه از تلویزیون ایران پخش شد آشكارا یك موشك دو مرحله‌ای با یك سیستم هدایت‌گر در مرحله دوم و یك سیستم كلاهكی ورود مجدد به جو را كه خاص موشك‌های شهاب ‌٣ است نشان داد. با این حال به نظر می‌رسد قطر موشك سجیل از قطر‌١/٢٥ متری شهاب بیشتر است . حال مطلبی كه بسیار آشكار می باشد ، اینست كه مانند این نوع موشك نه در روسیه ، نه در كره شمالی و نه در هیچ كشور دیگری مشاهده نشده است .

"                         موشك بالستیك زمین به زمین "سجیل"

مشخصات فنی:

نام موشك :  سجیل

نوع : میان برد

سیستم اجرا : دو مرحله‌ای با یك سیستم هدایت‌گر در مرحله دوم و یك سیستم كلاهكی ورود مجدد به جو

زاویه پرتاب : از همه جهات

برد : 1990 كیلومتر

كشور سازنده : جمهوری اسلامی ایران      

مشخصات:

2. با هوا خنك میشود.

3. با فشار مستقیم گاز باروت مسلح می شود.

4. با خشاب 20 تیری تغذیه میشود .

5. بوسیله نفر حمل میشود.

6. دستگاه نشان روی آن بسادگی قابل تغییر و تنظیم است.

2. وزن بدون خشاب 200/4كیلوگرم

3. طول سلاح بدون سرنیزه 5/102سانتیمتر

4. سرعت ابتدایی گلوله در ثانیه اول 800متر بر ثانیه

5. نواخت تیر بطور علمی 500الی600تیردر ثانیه

6. نواخت تیر بطور عملی 120الی150تیر در دقیقه

7. تعداد خان 4 عدد

8. گردش خان از چپ به راست

9. برد موثر بدون دوربین 400متر

10. برد موثر با دوربین 600متر

11. برد نهایی 3500 متر

1. با قنداق تاشو (به منظور سهولت در امر پرش)

2. با روپوش و قنداق پلاستیكی

2. دقت تیر به خاطر طول مناسب لوله.

3. مجهز به دوربین برای استفاده در مسافتهای بیشتر از 400 متر و همچنین مجهز به دوربین دید در شب.

2. لگد تفنگ نسبت به جنگ افزارهای انفرادی كه دارای فشنگ های كوتاهتر است بیشتر است.

3. موارد گیر نسبت به جنگ افزارهای انفرادی بیشتر است.

2. گلنگدن و متعلقات

3. دستگاه چكاننده و متعلقات

4. قنداق و متعلقات

5. روپوش لوله

6. شعله پوش

7. بند

8. خشاب

ب)باز و بسته كردن كامل كه مخصوص تعویض قطعات بوده مخصوص افراد فنی است.

ج)باز و بسته كردن مخصوص كه شامل تعمیر قطعات ویژه جنگ افزار است كه افراد متخصص تعمیراتی مجاز به باز و بسته كردن آنها می باشند.

2. خشاب را بردارید.

3. تفنگ را خالی كنید(دستگیره آتش را به عقب كشانده مطمئن شوید كه خزانه خالی است دستگیره را رها كنید و جنگ افزار را رو به هوا گرفته وماشه را بچكانید).

1. فنر صفحه خوراك دهنده كه ضعیف یا شكسته است.

رفع گیر :فنر صفحه خوراك دهنده تعویض شود.

2. بدنه خشاب فرورفتگی دارد یا خشاب قر شده است.

رفع گیر :خشاب را عوض كنید.

3. خشاب كثیف است و صفحه درمیان آن گیر میكند.

رفع گیر :جان لوله را تمیز كنید.

2. فنر ارتجاع ضعیف یا كثیف است.

رفع گیر :فنر ارتجاع را عوض كنید.

3. فشنگ كثیف یا معیوب است .

رفع گیر :فشنگ را عوض كنید.

1. دستگیره آتش محكم به جلو رها نشده است.

رفع گیر :مجددا دستگیره ها را به عقب بكشیدو رهاكنید.

2. فنر ارتجاع شكسته یا ضعیف است.

رفع گیر:فنر ارتجاع را عوض كنید.

3. غلطكها شكسته یا معیوب است.

رفع گیر :گلنگدن را عوض كنید.

4. ریلهای بدنه كثیف است.

رفع گیر:ریلهای بدنه را تمیز كنید.

رفع گیر :برگه را از ضامن خارج كنید.

2. فنر چخماق شكسته یا معیوب است.

رفع گیر: آن را عوض كنید.

3. فنر سوزن شكسته یا معیوب است .

رفع گیر :آن را عوض كنید.

4. سوزن شكسته یا معیوب است.

رفع گیر :آن را عوض كنید.

5)مهمات معیوب است.

رفع گیر :فشنگ را خارج كنید و فشنگ دیگری بگذارید.

رفع گیر :فشنگ را عوض كنید.

2. فشنگ آموزشی می باشد.

رفع گیر :فشنگ را عوض كنید.

3. مرمی معیوب است ودر لوله گیر میكند.

رفع گیر :فشنگ را عوض كنید.

4. لوله كثیف است و گلوله گیر میكند.

رفع گیر:لوله تمیز شود.

5. سر لوله ضربه خورده واز خروج مرمی جلوگیری می كند.

رفع گیر:اسلحه عوض شود.

رفع گیر:غلطكها را آزاد كرده و تمیز و روغن كاری شود.

2. جان كثیف است.

رفع گیر:جان لوله را تمیز میكنیم.

3. ریلهای بدنه صدمه دیده است.

رفع گیر :برای تعمیر آن اقدام كنید.

رفع گیر: فشنگ كش را عوض كنید.

2. فنر فشنگ كش معیوب یا شكسته است.

رفع گیر:فنر آن را عوض كنید.

3. پوكه تغییر شكل داده است.(در داخل جان لوله است)

رفع گیر:پوكه را با سمبه خارج كنید.

4. جان لوله كثیف است.

رفع گیر :جان لوله را تمیز كنید.

رفع گیر:فشنگ پران را عوض كنید.

2. محل خروج پوكه آسیب دیده است.

رفع گیر:آن را تعمیر كنید.

3. اسلحه كثیف است و آلات متحرك بخوبی عقب نمی آید.

رفع گیر:اسلحه تمیز و روغنكاری شود.

رفع گیر:چخماق را تعویض شود.

2. پایه آتش معیوب است.

رفع گیر:پایه آتش تعویض شود.

1. استوانه خشاب

2. صفحه خوراك دهنده

3. فنر صفحه خوراك دهنده

4. صفحه زیرین یا نگه دارنده كه بصورت كشوی در زیر خشاب قرار میگیرد كه مانع خروج فنر وصفحه خوراك دهنده به بیرون میباشد.

2. فشنگ مانوری

3. فشنگ گازی(برای پرتاب نارنجك تفنگ)(برد تا150متر)

4. فشنگ مشقی (دارای مرمی فولادی)

2. بزانو

3. دراز كش

4. نشسته

5. هجومی

2. تیراندازها درخط آتش (دریك صف )وبه فاصله معین حدود فاصله30 پلو در پشت زیلو ایستاده و تفنگ درروی زیلو درجلوی تیر انداز به نحوی به سر لوله جلو یا به طرف سیبل باشد روی زمین قرار گیردو هر كمك به فاصله دو قدم پشت سرتیرانداز قرار میگیرد.

نكته:

تصویر خط نشانه :از روزنه دیده بنوك مگسك زیر خال سیاه تشكیل شده است.

کا-۴۷[۱] AK-47 که به نام سازنده آن کلاشنیکف (با تلفظ اشتباه کلاشینکف) یا به طور خلاصه کلاش نامیده می‌شود، یک تفنگ تهاجمی یا آتش انتخابی است که تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ در شوروی آغاز شد و با توجه به سهولت استفاده و نگهداری، قدرت بالا، هزینه اندک تولید و دوام زیاد به محبوب‌ترین تفنگ تهاجمی دنیا تبدیل شد. از زمان آغاز تولید این سلاح تاکنون بیش از ۱۰۰ میلیون قبضه کلاشنیکف در شوروی و کشورهای دیگر ساخته شده‌است که از هر تفنگ دیگری بیشتر است.

کلاشنیکف که از فشنگ ۳۹×۷٫۶۲ استفاده می‌کند توسط میخائیل کلاشنیکف مهندس و نظامی روس در جریان جنگ جهانی دوم با الهام از اولین تفنگ تهاجمی جهان یعنی اس‌تی‌جی-۴۴ طراحی شد. در سال‌های بعد تغییرات زیادی بر روی این سلاح صورت گرفت و در دهه ۱۹۶۰ آکاام (کلاشنیکف مدرن) و در سال ۱۹۷۴ آکا-۷۴ که کالیبر آن به ۵٬۴۵ کاهش پیدا کرده و از فشنگ ۳۹×۵٫۴۵ استفاده می‌کند، جایگزین آن شد. از سال ۱۹۹۱ آکا۷۴ ام سلاح سازمانی امروزین روسیه انتخاب شده و از دهه ۱۹۹۰ ساخت سری آکا-۱۰۱ این اسلحه که از کالیبرهای دیگر استفاده می‌کنند آغاز شد.

این تفنگ خشاب‌های ۳۰، ۴۰ و ۷۵ فشنگی (قابلمه‌ای) دارد و با روش غیرمستقیم و با فشار گاز ناشی از انفجار باروت مسلح می‌شود و سیستم قفل گلنگدن آن از نوع چرخشی است. این سلاح در سه نوع با قنداق ثابت، تاشو از زیر، و تاشو از کنار ساخته می‌شود که نوع تاشو آن بسبب اشغال فضای کمتر و حمل آسان‌تر مورد توجه است. بسبب کوچکی و سبکی نسبی در جنگ‌های چریکی (پارتیزانی) کارایی دارد. کالیبر اصلی آن ۷٫۶۲ میلی‌متر است؛ ولی در کالیبرهای دیگر نیز ساخته شده‌است. کشورهای گوناگونی (بیشتر از بلوک شرق) و از جمله ایران این سلاح را در انواع گوناگون ساخته‌اند و هم‌اکنون این سلاح به‌سبب کارایی بالا، در سازمان رزم نیروهای مسلح ایران قرار دارد.

در دوران جنگ سرد بسیاری از کشورهای جهان به ویژه بلوک شرق این سلاح را بکار گرفتند. در سال ۱۹۵۱ رسماً وارد ارتش روسیه گردید. بدنه آن از فولاد نرم ساخته شده و دیگر بخش‌ها پرس‌کاری شده‌است. سال ۱۹۵۹ ساخت نوع AKM (افتامات کلاشینکف نوین) آغاز شد که برخلاف مدل آ-کا-۴۷ بدنه این سلاح ورقه پرسکاری است و در بخش‌های دیگر تغییراتی نیز داده شده‌است. در ارتش روسیه مدل (AKM) در حال از رده‌خارج‌شدن است و مدل دیگری از این سلاح به نام آکا۷۴ ام که از دید ظاهر و شیوه کار مانند این سلاح است و کالیبر آن کمتر است (۳۹×۵٫۴۵) جانشین آن می‌گردد.

تاریخچه :
میخائیل کلاشنیکف یک مهندس اهل شوروی بود که در جنگ جهانی دوم در خط مقدم نبرد با آلمان شرکت داشت. وی در جنگ شاهد سلاح‌های برتر آلمانی‌ها نسبت به سلاح‌های ارتش سرخ شوروی بود و در پاسخ به آن طراحی یک تفنگ اتوماتیک را آغاز کرد. کلاشنیکف این کار را در سال ۱۹۴۱ هنگامی که پس از نبرد بریانسک بر اثر برخورد گلوله نازی‌ها به تانک وی مجروح شده و در بیمارستان بستری بود، آغاز کرد. وی قصد داشت تا بهترین ویژگی‌های تفنگ نیمه‌اتوماتیک آمریکایی ام۱ گرند و تفنگ تهاجمی آلمانی اس‌ت‌ژ-۴۴ را با یکدیگر ترکیب کند.

کلاشنیکف به ویژه برای جنگ در نواحی جنگلی و بیابانی ایده‌آل و فوق‌العاده قابل اعتماد است. چراکه در صورت وجود رطوبت یا شن و ماسه به راحتی می‌توان آن را تمیز نگه داشته و با آن تیراندازی کرد. به همین دلیل در جنگ ویتنام سربازان آمریکایی ام-۱۶ های خود را رها کرده و از کلاشنیکف‌های به غنیمت گرفته از سربازان ویتنامی استفاده می‌کردند. همین اتفاق در جنگ عراق نیز سابقه داشته‌است.

سادگی و قابل اعتماد بودن این سلاح باعث شده تا سلاح محبوب شورشیان در سراسر جهان باشد به طوری که حتی بر پرچم موزامبیک نقش بسته‌است. شوروی‌ها برای حمایت از جنبش‌های ضداستعماری در آسیا و آفریقا کلاشنیکف را روانه این کشورها کرده و آن را در اختیار حکومت‌های طرفدار شوروی و نیروهای شورشی قرار دادند.

تولید و استفاده از کلاشنیکف علی رغم گذشت بیش از ۶۴ سال از آغاز تولید آن هنوز ادامه دارد و در سال ۲۰۰۵ هوگو چاوز سفارش خرید ۱۰۰ هزار قبضه از این تفنگ برای ارتش خود را داد.
 

شناسه های جنگ افزار:

حالات شلیک: تک تیر و رگبار

کالیبر: ۷/۶۲ میلیمتر

تعداد خان: ۴ عدد

گردش خان: از چپ به راست

سرعت اولیه گلوله: ۸۱۰ متر بر ثانیه

وزن سلاح بدون خشاب: ۳/۲۷۰ کیلوگرم

وزن خشاب ها:
وزن خشاب ۳۰ تیری فولادی بدون فشنگ: ۳۵۵ گرم
وزن خشاب ۳۰تیری آلمینیومی بدون فشنگ: ۱۷۰ گرم
وزن خشاب ۳۰ تیری کائوچویی بدون فشنگ: ۲۳۵ گرم

طول گام: ۲۳۵ میلیمتر

تعداد گام: ۱/۶ دور

طول سلاح با سرنیزه: ۱۰۲ سانتیمتر

طول سلاح با قنداق فلزی بسته: ۶۶ سانتیمتر

طول سلاح با قنداق چوبی، کائوچویی، فلزی باز: ۹۴ سانتیمتر

طول کلاش کوتاه ساخت ایران: ۸۰ سانتیمتر

نواخت تیر علمی: ۵۵۰ الی ۶۰۰ تیر در دقیقه

برد مفید: ۸۰۰ الی ۱۰۰۰ متر

برد نهایی: ۲۰۰۰ متر
 

انواع مهمات کلاشینکف:

کلاشینکف دارای دو نوع مهمات است 1-انواع فشنگ

-فشنگ جنگی عادی

-فشنگ گازی

-فشنگ جنگی ثاقب

-فشنگ جنگی رسام

-فشنگ آتش زا، رسام

فشنگ ثاقب انفجاری
 

این سلاح که از دسته تفنگ های ساچمه زنی است، تک لول است و از خشاب لوله ای – Tubular- استفاده می کند و با حرکت دست و عقب و جلو رفتن پمپ دستی فشنگ را به مخزن می فرستد. ظرفیت خشاب بسته به طول سلاح و طول فشنگ متفاوت است – غالبا بین 4 تا 7 فشنگ - و در مواردی نادر بجای خشاب لوله ای از خشاب کتابی در زیر سلاح استفاده می کند.

هزینه این سلاح بسته به معروفیت تولید کننده، کشور سازنده، طول و گیج و جنس لوله و قنداق و پمپ آن حوزه وسیعی از 250 دلار کانادا تا 1500 دلار کانادا را پوشش می دهد که برای مصرف شخصی هدف زنی و شکار پرنده و گوزن، بودجه ای در حدود 850 دلار به شما یک تفنگ خوب مارکدار و قابل اطمینان می دهد.

اولین نمونه موفق این سلاح را کارخانه وینچستر به مدیریت اولیور وینچستر در سال 1897 عرضه نمود که مورد استقبال نیروی پلیس – خصوصا پلیس خزانه داری - قرار گرفت.

اولیور وینچستر


Winchester M1897


در رقابت با کارخانه وینچستر، جان براونینگ – John Browning - اقدام به تولید اولین نمونه موفق نیمه خودکار شاتگان در 1898 نمود که نام اتوفایو – Auto 5 - را روی آن گذاشتند و موفقیت آن بحدی بود که تا سال 1989 (یعنی بمدت یک قرن) با حفظ مشخصات اولیه تولید می شد.

جان براونینگ


Browning Auto5                ساچمه زني


از نمونه های موفق دیگر این سلاح می توان به Remington 870 و Mossberg 500 اشاره کرد که اولی از 1951 و دومی از 1960 تا امروز در حال تولید هستند:

رمینگتون 870           ساچمه زني


ماسبرگ 500      ساچمه زني


ساچمه زنی پمپی و نیز نیمه خودکار در دنیای امروز در شاخه وسیعی از کاربردهای نظامی، ورزشی، و شکاری بکار گرفته می شوند و در شاخه نظامی توسط نیروهای پیاده برای درگیری نزدیک – خصوصا نبرد خیابانی و درون ساختمان و سنگر - و در شاخه انتظامی برای مبارزه با تبهکاران مسلح – توسط پلیس شهری و نیاز یگان های ویژه - و نیز عملیات ضد شورش (با استفاده از ساچمه پلاستیکی) کاربرد دارند.

شاتگان در کاربرد نظامی در جنگ عراق          ساچمه زني


شاتگان در کاربرد نظامی در جنگ ویتنام              ساچمه زني


شاتگان در کاربرد انتظامی با قبضه مشابه سلاح کمری و قنداق ثابت و قنداق تاشو (برای کوتاه تر شدن طول سلاح در درگیری نزدیک). این نمونه ها را که رنگ مشکی بدون انعکاس دارند و قنداق و پمپ آنها پلاستکی را در اصطلاح Tactical (تاکتیکی) می خوانند.





فشنگ شاتگان با گلوله های لاستیکی ضد شورش


این سلاح همچنین بدلیل راحتی کاربرد و ارزانی سلاح و مهمات آن مورد علاقه شکارچیان هستند و نمونه های استتار یافته آنها – Camo - در طرح ها و طول لوله های گوناگونی تولید می شوند. که شرکت های Winchester و Remington و Stoeger و Mossberg از جمله تولید کنندگان معروف آن هستند:







اخیرا شاتگان های ساخت ترکیه در بازار آمریکای شمالی نفوذ کرده اند که ضمن داشتن کیفیت پایینتر از قیمت ارزان تری نیز برخوردارند و علاقه مندان را به سمت خود جذب کرده اند. شرکت Norinco که یک اسلحه ساز چینی است نیز اخیرا اقدام به بازاریابی برای محصولات خود در آمریکا و کانادا کرده اما بررسی های عملی نشاندهنده کیفیت نازل و مشکلات عملیاتی این سلاح ها در آب و هوای آمریکای شمالی بوده است – خصوصا در روزهای سرد زمستان.

محصول کرال ترکیه (این نمونه با قنداق تاشو و ذخیره فشنگ)           ساچمه زني


محصولات نورینکو چین (ساده مخصوص یگان ویژه و خشاب خور مخصوص ضد شورش)




توجه کنید که بررسی دقیق تفنگ های ساچمه زنی را به سلسله مقالات دیگری که در آنها به تفضیل و مشروح در مورد انواع سلاح های گرم بحث خواهیم کرد، موکول می کنیم و در ادامه بحث حاضر به قسمت دوم سلسله مقالات سلاح های موفق و ماندگار می پردازیم

Hi-res

Hi-res

Visit Karl's Makarov site for more information.

Hi-res

Hi-res

از کجا آمده و به چه نوع وجود دارد؟

به بهترین دانش ما ، تنها 5 کشور که تا کنون تولید شده Makarov وجود دارد :

     * روسیه -- خانه نیکلای Federovich Makarov

     * شرق آلمان -- ارنست کارخانه Thaelman

     * چین

     * بلغارستان -- کارخانه آرسنال و Miltex

     * آلمان (بعد از اتحاد) -- Suhl Simson

اگر فکر می کنید که Makarov مجارستانی یا لهستانی ، چک تپانچه در صفحه دیگر.

روسیه

حال چندین نسخه از Makarov روسی وجود دارد. اول از همه اسلحه مازاد صادق است که توسط خود ثابت دید عقب و عدم وجود هر گونه عدم نشانه گذاری سیریلیک از جمله "ساخته شده در روسیه قابل تشخیص هستند وجود دارد." دوم بایکال و Izhmech جدید تولید Makarov است. توسط این دید هدف خود را عقب قابل تنظیم قابل تشخیص هستند ، "ساخته شده در روسیه" و نشانه گذاری های بایکال. یکی دیگر از این نوع 10 - دور دو پشته Makarov است که همچنین توسط Izhmech شد ساخته شده است.

اخیرا ، برخی از Makarovs نظامی روسیه با عقب مناظر ثابت را به snuck کشور با محموله های اسلحه بلغاری. شما معمولا می توانید از این توسط bifurcated مثلث با دایره نقطه بدون مارک. بعضی از نشانه گذاری های مشترک از شرق آلمان ، اتحاد جماهیر شوروی ، و Maks بلغاری.

چگونه Izmech متفاوت از بایکال؟

IMEZ مخفف Izhevskii Mechanicheskii Zavod یا Izhevsk مکانیک کارخانه واقع در شهرستان Izhevsk در نزدیکی کوههای اورال. آنها تولید Makarov ، دعوت به همکاری ، shotguns مختلف ، airguns ، pacemakers مصنوعی برای قلب ، تجهیزات حفاری نفت. این دولت ، دولتی سازمانی است ، اما حق دارد که برای بستن قرارداد های کسب و کار خود بدون دخالت و معاملات دولتی.

بایکال سازمان تجارت خارجی به این صنایع شمال چین (NORINCO) مشابه است. این سازمان دولتی است که به بازار کالاها در خارج از کشور اتحاد جماهیر شوروی مورد استفاده قرار گرفت بود. این روزها به سختی بایکال است در هر معامله با آمریکا فعال است ، تا حد زیادی به علت بیل کلینتون اعمال "محدودیت های تجارت داوطلبانه است." IMEZ grips با بایکال در آن بکار میرود ، چون... خوب ، آن را تمام کرده بودند.... بود بایکال نیز معامله اتومبیل ، کامیون ها ، انواع کالاهای مصرفی دیگر. نه تنها اسلحه و مهمات.

شرق آلمان

ارنست کارخانه Thaelman در Suhl ، Thueringen ساخته شده توسط برخی از آنچه در نظر گرفته می شود به بهترین پیش از سقوط ، از - - دیوار برلین Makarovs. پایان خوب است ، مناسب است و ماشینکاری با کیفیت به شما می خواهم از یک کارگاه آلمانی انتظار داشت ، و آنها مانند یک رویای شلیک کنید. تقریبا تمام است که در آمد این کشور دیده شده بود در حال حاضر سرویس ، بنابراین کیفیت آن بستگی دارد که چگونه آنها توسط فردی که آنها را به اجرا تحت درمان قرار گرفتند. با این وجود ، اکثر آنها لباس می پوشند بیشتر از جلد چرمی قرار دادن موی دماغ کسی شدن. آنها تا هنوز گاهی اوقات در نمایندگی مجاز و پاپ و در تفنگ را نشان می دهد. اگر شما می توانید آنها را برای گرفتن قیمت خوب ، این هستند بخرم.

نشانه گذاری در آنها شامل ý حرف 'که با یک دایره از نقاط ، برخی از مردمی که به روسی فکر می کنم مخفف برای uchebneii یا" آموزش ". این را برای آلمانی هفت تیر عجیب باشد ، اما ما هر گونه توضیحات دیگر شنیده نشده.

توجه داشته باشید که این جدول کامل نیست و به نظر می رسد یک الگوی پی در پی وجود ندارد ، لذا عصبی نشوید اگر مال شما ندارد را به آنهایی که ذکر شده متناسب نیست.

چین
هنوز در مورد این وحشتناکی بسیار شناخته شده است ، به جز اینکه آنها را در آورده بودند به عنوان Norinco مدل 59. هنوز بسیاری از آنها در دسترس ، و بنابراین آنها اغلب به فرمان حق بیمه بیش از Makarovs دیگر. در کل ، کیفیت این را خوب به عنوان برخی از دیگران نیست ، بلکه وجود داشته اند استثناهای با ارزش. خیلی به ندرت ممکن است به شما در سراسر اجرای 59 نوع را با علامت آرسنال (عدد) در یک دایره. شایعترین یافت می شوند 56 و 66. این تپانچه نظامی و متوجه شدند که بسته بندی شده برای صادرات تجاری شدند. Makarov چینی با "شیعه و" نشان از مسئله نظامی است ، و اگر به طور معمول در ایالات متحده آمریکا به معنی آن یافت شده است جنگ Trophy "بازگرداندن" را از بعضی از منازعات ، و فرامین قیمت بالاتری. با بازگرداندن مقالات ، این می تواند تا حد 2،500 $ ، هزینه و بدون کاغذ ، در حدود نصف. اگر دارای جلد چرمی قرار دادن موضوع اصلی ، دیگری 100 دلار یا به نظر شما تا قیمت می باشد.

بلغارستان
Makarovs بلغاری آرسنال هستند که در حال حاضر تنها به کشور وارد می شود. Miltex به حال انحصار توافق با آرسنال قبل از اینکه تصمیم به خارج شدن از تجارت اسلحه کوچک است. بسیاری از دیگر Makarovs بلغاری خارج در بازار از جمله بعضی از مازاد نظامی. همانطور که بلغارها شروع به تبدیل به اسلحه های دیگر به عنوان استاندارد و موضوع پلیس نظامی ، این باید همچنان به نام پاپ در همه جا و می تواند در قیمت خیلی خوب خریداری شده باشد. خوشبختانه بورس ایالات متحده ، این بسیار ظریفانه انجام شده و برخی از انواع جالب توسط Miltex تحویل داده شد. باز هم ، از Miltex است از این نوع تجارت ، مجموعهداران ممکن است بخواهید در یکی از چیدن تا Miltex "نسخه ویژه" Makarovs هنوز هم در اطراف شناور در بازار می باشد.

در سال های اخیر ، بلغارها را برگزار ترین سهم بازار از همه Makarovs. به این ترتیب ، در میان این مدل ها هستند ، در وهله اول در grips و نشانه گذاری ، از جمله پلیس ، نظامی ، تجاری وجود ندارد ، و حتی دشمنی روس ها مشخص شده.
کد تولید بلغاری

برای پیدا کردن سال ساخت خود را بلغاری "10 دایره" نظامی Makarov ، نگاهی به شماره سریال (ها / ñ) ، به طور معمول در سمت چپ قاب ، بالاتر از گرفتن دست یافت نشد. دو حرف اول به سری تولید ، دو رقم بعدی کد سال هستند ، نگاه کنید به لیست زیر وارد نمایید. آخرین چهار رقم هستند تعداد واحد در سری تولید که. لطفا توجه داشته باشید ، تاریخ یدلایمخیرات 1970 شروع شده است از همه در تولید این گیاه با استفاده از "دایره 10" کد ، Makarov اولین بار تحت نظارت روسی در سال 1975 تولید شد ، و سال اول تولید تحت کنترل بلغاری یدلایمخیرات 1976 تغییر یافتهاست. برخی از تپانچه بلغاری ساخته شده در سال 1975 خواهد شد فرمت تاریخ روسیه ، با سال کامل را در محل کدها بعدا

وینچستر مگنوم 44



سلاحی که در زمان خود "فاتح غرب وحشی" نام گرفت، در سال 1866 (متجاوز از 140 سال قبل) توسط کمپانی اسلحه سازی Winchester – به مدیریت اولیور وینچستر (که در پست های قبلی عکسش تقدیم شد) اختراع گردید تا جایگزین تفنگ های گلوله زنی و سرپر موجود در دست ارتش ایالات متحده و ماجراجویان غرب وحشی شود. این سلاح در ابتدا Yellow boy (پسرک زردروی) نام گرفت که دلیلش استفاده از صفحه برنجی روی سیستم خوراک رسان اسلحه بود. این سلاح در سالهای پایانی جنگ شمال و جنوب آمریکا وارد ارتش گردید و بدلیل کاهش سفارش بعد از پایان جنگ، فروش آن به مردم عادی و شکارچیان سرعت گرفت.

وینچستر 1866



مدل بعدی آن که در سال 1873 به بازار عرضه شد، سرعت مسلح شدن بالاتر و دقت بیشتری داشت و برای کالیبر 44 عادی و کالیبر 44 مگنوم ساخته شده بود. (مگنوم یعنی قدرتمند و به فشنگ های گفته می شود که از فشنگ معمولی بلند تر بوده و باروت بیشتری در خود دارند و لاجرم ضرب گلوله شان بالاتر از انواع عادی است).



مگنوم 44 به گواه تاریخ، در طول 140 سال کارکرد خود، بیش از هر کالیبر دیگری انسان ها و شکار های گوناگون را از پا درآورده است.

فشنگ مگنوم 44




وینچستر 1873 در دست مردم عادی (غالبا مزرعه دارها و گله دارها)





شکارچی معروف – ویلیام کودی معروف به بوفالو بیل – و تفنگ وینچستر او



مدل های بعدی آن که در سال های 1876 تا 1892 وارد بازار شدند قادر به استفاده از کالیبر 45 بودند. مدل 1876 سالها سلاح سازمانی پلیس سواره سلطنتی کانادا – RCMP – Royal Canadian Mounted Police - بود. جان وین هنرپیشه معروف فیلم های وسترن در فیلم های خود از مدل های کالیبر 45 این سلاح استفاده می کرد.

پلیس سواره کانادا و تفنگ 1876



جان وین و تفنگ وینچستر




مشخصات فنی:

وزن: 4.3 کیلوگرم – طول: 1250 میلیمتر – طول لوله: 762 میلیمتر – کالیبر: 22 یا 44 یا 45
خشاب لوله ای در زیر لوله تفنگ با ظرفیتی بین 8 تا 15 فشنگ (بسته به کالیبر)


محبوبیت وینچستر مگنوم 44 نزد شکارچیان حتی بعد از گذشت 140 سال کمترین کاستی پیدا نکرده و شکارچیان نخجیر های بزرگ و تروفه و علاقه مندان به تیراندازی به سبک غرب وحشی، از طرفداران جدی این سلاح هستند. در این تصویر یک شکارچی به همراه موس (گوزن درشت جثه آمریکای شمالی) مشاهده می کنید.



در رقابت با وینچستر، کارخانه Henry و Browning نیز از دهه 1860 اقدام به تولید مشابه این تفنگ کردند که محصولاتشان از نظر کیفیت هیچ کاستی در مقابل وینچستر نداشته اند اما سابقه طولانی تر وینچستر در اسلحه سازی و معروفیت بیشتر آن باعث گردید تا نام وینچستر در تاریخ هم معنای گلوله زنی اهرمی شود.

هنری 1864



هنری جدید در کالیبرهای 22 و 44 و 45




مگنوم 44 ساخت کمپانی مارلین



نمونه جدیدتری از مگنوم 44 ساخت کمپانی وینچستر مدل 9410 رنجر
(در حال حاضر وینچستر فقط گلوله زنی گلندگنی و نیمه خودکار و ساچمه زنی تولید می کند)



قیمت این سلاح بسته به کالیبر و جنس قندان و صفحه خوراک رسان بین 650 تا 1000 دلار کاناداست و مهمات آن زیر براحتی در دسترس می باشد.

 

شنايي بامسلسل دستي اينگرام



پس از جنگ جهاني دوم گوردن اينگرام طراح آمريکا مصمم شده بود مسلسلي جمع و جورتر و قوي تر طراحي کند تا جايگزين مسلسل هاي استفاده شده در جنگ گردد. با اينکه سلاح ابداعي او هيچگاه به ميادين نبرد راه نيافت اما در عوض توانست دنياي گانگسترها و تروريست ها را تسخير نمايد .


 

مي توان گفت مسلسل دستي اينگرام يکي از ساده ترين و در عين حال سريعترين مسلسل هايي مي باشد که تاکنون ساخته شده است. اينگرام يک مسلسل دستي کوچک و سبک است که با مکانيزم گلنگدن باز و فشار مستقيم گاز باروت عمل مي نمايد . البته نوع بسته ي آن نيز توليد گرديده . آنچه بعد از 40 سال باعث شده اينگرام هنوز در ميان سلاح هاي هم رده اش پرطرفدار باشد ، سادگي ، دوام و ارزاني آن است .
در طراحي آن از حداقل قطعات متحرک استفاده شده ، همچنين به ندرت دچار خرابي مي شود و در صورت بروز اشکال هم با خارج کردن تنها يک پين آن را ظرف چند ثانيه مي توان باز و بسته کرد. گفته مي شود مي توان اينگرام را به مدت طولاني زير آب نيز نگهداري کرد.
بدنه سلاح از استيل به روش پرسکاري و به شکل مکعب مستطيل ساخته شده . اجزاي متحرک و لوله در داخل بدنه ي بالايي جاي دارند و بدنه ي پائيني مانند غلافي قسمت بالايي را در بر مي گيرد . دستگيره ي گلنگدن بر روي سطح بالايي بدنه قرار دارد و در هنگام شليک حرکت نمي کند خشاب سلاح مانند بيشتر سلاح هاي بولپاپ T شکل در داخل دسته قرار دارد.
اين کار باعث حفظ تعادل آسان تر سلاح در هنگام شليک با يک دست مي گردد. اينگرام ها معمولاً با قنداق مغزي تاشو عرضه مي شود ولي قنداق چوبي يا تلسکوپي پلاستيکي هم براي آن ارائه شده . همچنين طيف وسيعي از صدا خفه کن ها و دستگيره هاي جلويي اضافي براي آن ارائه شده .

 

مدل هاي مهم اينگرام با نام هاي mac10 و mac11 عرضه مي شوند که شکل ظاهري تقريباً يکساني دارند اما نوع فشنگ مورد استفاده ، وزن ، اندازه و نواخت تير آنها متفاوت است . mac10 با دو کاليبر 0.45 ACP و apara mm 0.9 ساخته شده مي تواند در دو حالت تکتير و رگبار با سرعت 1200 گلوله در دقيقه شليک کند. اما mac11 نسبت به mac10 کوچکتر و سبکتر و داراي لوله ي کوتاه تر است و فقط در حالت رگبار با سرعت وحشتناک 1600 گلوله در دقيقه شليک مي نمايد .
اينگرام در کنار مزايا ، عيب بزرگي هم دارد و آن کنترل مشکل سلاح در هنگام شليک است . به همين خاطر آن را جزو سلاح هاي شليک کن و دعا کن که به هدف بخورد (spray and pray) قرار مي دهند. که البته دستگيره ي جلويي و يا صدا خفه کن هاي بلند که مي تواند در نقش دستگيره هم عمل نمايد تا حدودي اين مشکل را بر طرف کرده است.
با اينکه اينگرام به علت مشکل کنترل از رقيبش ميکرو يوزي ساخت رژيم اشغالگر قدس کارايي کمتري دارد اما خود اسرائيلي ها هم از مشتريان آن هستند و توسط نيروهاي عمليات ويژه رژيم اشغالگر خصوصاً در داخل هواپيما استفاده مي شود زيرا گلوله هاي آن نه بدنه ي هواپيما را سوراخ مي کند و نه کمانه مي کند. همچنين بخشي از نيروهاي مسلح امريکا، انگلستان، پرتغال و تعدادي از کشورهاي امريکاي لاتين در دوره هاي زماني مختلف از آن استفاده کرده اند .
در سال 1975 کمپاني اينگرام اعلام ورشکستگي کرد و ماشين هاي توليد و نقشه هاي فني و سلاح هاي نيمه کاره را به شرکت RPB واگذار کرده کمپاني RPB سلاح را به هدف فروش به غير نظاميان توليد مي کرد . البته گفتني است که دو تن از شرکاي اصلي RPB از قاچاقچيان عمده ي مواد مخدر امريکا بودند. در سال 1982 به خاطر فشارهاي قانوني ناشي از فعاليت هاي شرکاي قاچاقچي RPB شرکت منحل اعلام شد و توليد مسلسل در شرکت ديگري با نام SWD ادامه يافت .
امروزه اين سلاح توسط دو شرکت Vulcane Arms (گلنگدن باز ) و Master piece Arms (گلنگدن بسته ) توليد مي شود .
 

نام ديگر اين اسلحه SVD نيز مي باشد مخفف Snaiperskaya Vintovka Dragunov به معني اسلحه دوربين دار دراگانوف .



 

نوع :
تفنگ دوربين دار اتوماتيك و نيمه اتوماتيك انفرادي

كشور سازنده :
اتحاديه جماهيرسوسیالیستی شوروي

كاليبر :
۶۲/۷ميليمتر

طول اسلحه: 1125 ميليمتر
طول لوله :
620 ميليمتر

وزن بدون دوربين:
۳۱/۴ كيلوگرم

نواخت تير علمي :
30 تير در دقيقه

دقت آتش :
2000 متر

تعداد تير در خشاب :
10 تير



 

نوع دوربين : PSO-1 همراه با روشن كننده هدف


ب) مشخصات :

SVD به عنوان يك اسلحه دوربين دار استاندارد ساخته نشد . در حقيقت وظيفه اصلي آن محقق كردن هدف ارتش روسيه براي افزايش برد مفيد آتش هر پياده نظام بالاتر از 600 متر و همچنين پشتيباني آتش , از نفرات خودي .


 

SVD داراي وزن كم , نسبتا دقيق و داراي برگه نظام آتش دو وضعيتي است : تك تير و اتوماتيك .
اولين آزمايش موفقيت آميز در کارخانه ایژماش روي SVD در سال 1958 انجام شد كه منجر به آن شد در سال 1963 اسلحه سازماني روسيه شود.

SVD در هر شرايط قابل اطمينان است و براي جنگهاي سنگين طراحي شده است .
آخرين تغييراتي كه روي SVD لحاظ شد الف) دسته چوبي جلويي آن به شكل پليمر در آمد ب) براي حمله هاي هوايي قنداق تاشو ساخته شد ج) لوله آن كوتاه تر و به 550 ميليمتر رسيد .

تمام اصلاحات ياد شده در جنگهاي زيادي آزمايش شد نظير آخرين جنگ چچن و جنگ افغانستان



 

ج) سازمان
در هر دسته(جوخه) يك نفر داراي اين اسلحه است


د) مهمات :
SVD مي تواند از هر تير استاندارد 7/62 ميليمتري استفاده كند . ولي گلوله اصلي آن SVD Sniper-garad است كه مرمي به جنس فولاد دارد .



 

براي اولين بار در نبردهاي سنگين و خشونت بار خياباني در استالينگراد بود كه ايده ساخت تسليحات گوشه زن ، به ذهن سربازان آلماني خطور كرد و در مدت زمان كوتاهي نيز ، اين سلاح توسط طراحان قدرتمند كارخانه اشمايزر طراحي شد و نمونه هاي اوليه آن ، براي آزمايش به استالينگراد ارسال شد و در آن زمان بود كه سربازان روسي ، متوجه نكته عجيبي در زد و خوردهاي كوچه به كوچه استالينگراد شدند. آنها گلوله را مي ديدند ، اما اثري از تيرانداز نبود.
با پايان يافتن جنگ جهاني دوم ، اين ايده بي نظير نيز مانند دهها پروژه ديگر ، در اثر رخوت بعد از جنگ از يادها رفت و به فراموشي سپرده شد.در جنگ هاي شهري يا درگيري هاي پليسي و كلآ در هر نوع عملياتي كه در فضاهاي محدود و بسته صورت مي گيرد ، يك سلاح گوشه زن مي تواند جان دهها سرباز يا پليس را نجات دهد و تجهيز نيروهاي نظامي و انتظامي هر كشوري منجمله ايران به اين نوع تسليحات ، بسيار مهم و حياتي است.



ايده اي كه آلمان ها طي جنگ جهاني دوم از آن استفاده نمودند ، استفاده از مسلسل هاي لوله كج بود كه تكنولوژي آن براي پياده سازي در اين زمان نيز پيچيده است. به همين دليل بسياري از سازندگان مطرح و مشهور تسليحات ، از راه حلي بسيار ساده و جالب استفاده نمودند. اين راه ، طراحي كيتي بود كه بتوان سلاح هاي كمري استاندارد را از طريق آن ، به سلاح گوشه زن تبديل نمود. در حالت عادي ، اين كيت از سلاح كمري ، به فرم معمول و براي نشانه روي مستقيم استفاده مي كند. اما زماني كه لازم باشد ، بلافاصله توسط اين كيت (كه داراي يك دوربين سبك و كارا مي باشد) ، سلاح كمري در زاويه دلخواه قرار گرفته و تيرانداز توسط يك صفحه نمايش با كيفيت ، هدفگيري نموده و شليك مي كند

بر روي اين كيت مي توان سلاح هاي كمري توليدي كارخانه هاي CZ ، GLOCK ، BRETTA ، SIG SAUER را نصب كرده و به راحتي استفاده نمود. در كيت ها و سيستم هاي جديد گوشه زن كه در سال 2005 معرفي شدند ، امكان استفاده از نارنجك هاي 40 ميليمتري انفجاري ، دودزا و ... فراهم گرديده است. همچنين امكان پرتاب گازهاي اشك آور ، بيهوش كننده و سمي نيز توسط اين كيت هاي گوشه زن وجود دارد.

در اسرائیل ، واحدهای رهایی گروگان (لهد) و در آمریکا نیروهای S.W.A.T (Special Weapon And Tactics) و جوخه های ضدتروریست ، از این اسلحه استفاده می کنند. در ایران نيز نیروهای رهایی گروگان و جنگ شهری سپاه ، از این اسلحه استفاده می کنند. اولین بار ایران این اسلحه را به طور غنیمت از نیروهای بعثی عراق به دست آوردند و پس از آشنایی با طرز کار این اسلحه ، مقدار محدودی از آن را خریداری و در اختیار نیروهای ویژه خود قرار داد.

ین گروه از دید قانون غیرمجاز هستند – البته برای اشخاص و برای موسسات حراستی و نیروهای نظامی تحت قوانین دیگری قرار می گیرند که از حوصله این وبلاگ بیرون است. بطور کلی، یک سلاح غیرمجاز خواهد بود اگر جزو گروههای زیر باشد:

- تمام خودکار (امکان شلیک رگبار داشته باشد).

- سلاح های کمری با طول لوله کوتاهتر از 105 میلیمتر. نیز سلاح های کمری کالیبر 25 و 32 بجز نمونه های مسابقاتی که مورد تایید باشند.

- تفنگ های ساچمه زنی و گلوله زنی ایکه دستکاری شده باشند بنحوی که لوله آنها از 475 میلیمتر (تقریبا 18 اینچ) کوتاه تر شده باشد یا کل اسلحه طولش از 660 میلیمتر (تقریبا 26 اینچ) کوتاه تر شده باشد. (بعنوان مثال حتما در فیم های سینمایی تفنگ های ساچمه زنی لوله بریده با دسته کوتاه شده را که تبهکاران بکار می برند دیده اید.)

- هر سلاحی که توسط مراجع انتظامی و قضایی بطور اختصاصی در این گروه قرار گرفته باشد. برای دیدن لیست طولانی و مشروح این گروه می توانید اینجا کلیک کنید.

بنظر می رسد توان شلیک مسلسل و نیز کوچک بودن سلاح به حدی که آن را برای تبهکاری مناسب کند آنرا در دسته های محدود و یا غیرمجاز قرار می دهد و این محدودیت ها ارتباطی به قدرت آتش، برد سلاح و ضرب گلوله ندارد. در اینجا چند نمونه از سلاح های غیرمجاز را مشاهده می کنید

بررسی انواع مهمات – قسمت سوم

تیرهای گلوله زنی غیرخفیف (با چاشنی مرکزی یا سنتر فایر) – Centrefire Cartridges 



فشنگ های گلوله زنی سنترفایر فشنگ هایی هستند که چاشنی آنها در مرکز پایه پوکه شان مستقر شده و چاشنی مربوطه مستقل از بدنه فشنگ بوده و باید جداگانه ساخته و در پایه نصب شود. دو مزیت عمده این نوع فشنگ ها عبارتند از: 1- می توان از پوکه آنها دوباره استفاده کرد و با چاشنی گذاری و پرکردن آنها تا چند نوبت از آنها استفاده نمود. 2- بدلیل استقلال چاشنی می شود اندازه آنها را بزرگتر و پوسته آنها را محکم تر کرد تا باروت بیشتر و مرمی بزرگتری را حمل کنند و به این ترتیب می شود فشنگهای پرقدرت تولید کرد.

چاشنی و پایه چند نمونه سنترفایر – در این عکس: کالیبر 50، 6.5 و رمینگتون 223




مقایسه فشنگ ریم فایر (چاشنی لبه ای) با سنترفایر (چاشنی مرکزی) در ساختار و ابعاد



این نوع فشنگ در پی مشاهده ضعف قدرت فشنگ های ریم فایر (چاشنی لبه ای که در پست قبلی به آنها اشاره شد) و نامناسب بودن ساختار ریم فایر ها (بدلیل نازکی پوسته) برای حمل باروت بیشتر و مرمی بزرگتر در نیمه دوم قرن نوزدهم به بازار عرضه گردید.

تصویر مقایسه اندازه فشنگ های سنترفایر ( کالیبر 50 تا 5.62 ناتو) با خفیف




بدلیل تنوع بسیار زیاد مرمی و اندازه کالیبر در این دسته از فشنگ ها، امکان بررسی تمام آنها در یک پست وجود ندارد اما سعی می کنیم گروهبندی های مهم آنها را مورد بحث قرار دهیم.

انواع مرمی

سرگرد سربی - RNL – Round Nose Lead – مرمی سربی برهنه – که با وجود همه گیر شدن مرمی های پوشش دار، هنوز در بعضی فشنگ های قدیمی تر سلاح های کمری و مسلسل ها کاربرد دارد.

تصویر فشنگ سرگرد سربی



سرپخ سربی – FNL- Flat Nose Lead – مشابه نوع قبلی است اما نوک آن پخ خورده و صاف است. متداول در تیراندازی های به سبک غرب وحشی یا Cowboy Action Shooting که علاقه مندان خودش را دارد.

تصویر فشنگ سرپخ سربی



ضد زره – AP – Armor Piercing – مرمی سخت از جنس آلیاژهای فولاد یا تنگستن به شکل نوک تیز غالبا با پوشش غلاف نازک سربی یا مسی که این پوشش برای محافظ لوله تفنگ از خراشیده شدن توسط مرمی بکار می رود. اثر گذاری این مرمی روی هدف های غیر زره پوش (بدون جلیقه ضد گلوله) به کارآمدی نوع تمام فلزی آن نیست.

تصویر فشنگ ضد زره



روکش فلزی کامل – FMJ – Full Metal Jacket – (که فیلمی نیز به همین نام درباره جنگ ویتنام ساخته شده بود که در ایران اشتباها آنرا جلیقه تمام فلزی ترجمه کرده بودند) مرمی از یک هسته سربی که بطور در یک غلاف مسی یا مفرغی یا فولاد نرم پوشانیده شده و در هنگام برخورد با مانع کمترین میزان تغییر شکل را دارند و بیشتر کج می شوند تا اینکه بشکفند.

تصویر فشنگ با روکش فلزی کامل



روکش دار با سر نرم – JSP – Jacketed Soft Point – که اولین نمونه آن در اواخر قرن نوزدهم توسط اسلحه های انگلستان در منطقه دام دام Dum Dum در نزدیکی کلکته هندوستان ساخته و بکارگرفته شد و بعدا در ایران به فشنگ "دم دم" معروف گردید (کلنل محمد تقی خان پسیان از معروف ترین قربانیان این نوع گلوله در تاریخ ایران است). این مرمی مشابه نوع پوشش کامل است اما سر آن مثل نوک مداد لخت است و سرب آن بیرون زده است. این مرمی از استحکام نوع پوشش کامل و شکفتن و تخریب نوع سربی یا سرسوراخ برخوردارست. نوعی از آن که توسط کارخانه نازلر Nosler اختراع شده است دارای دو قسمت است و وصل مرمی به هم وصل شده تا ضمن شکفتن تیر در موقع برخورد از گسستن بیش از اندازه مرمی جلوگیری کند و پایه آن همچنان شکل خود را حفظ کند.

تصویر فشنگ روکش دار با سرنرم



تصویر فشنگ نازلر



روکش دار سر سوراخ – JHP – Jacketed Hollow Point – که تقریبا بلافاصله بعد از اختراع مرمی روکش دار با سرنرم توسط اسلحه سازی Woolwich در انگلستان اختراع شد، روکش کامل دارد و سرش سوراخ است و سریعتر از سایر نمونه ها می شکفد و میزان شکفتگی آن بیشتر از انواع دیگرست. نوعی از این مرمی دارای مغزی پلاستیکی در درون سر سوراخ فلزی آن است که وجود مغزی باعث حفظ شکل کامل بالستیکی مرمی شده و دقت و برد آن را بالا می برد در حالیکه در هنگام برخورد به شکفتن آن نیز کمک می کند.

تصویر فشنگ روکش دار سر سوراخ



مرمی انفجاری – Exploding Bullet – که در مرمی خود حاوی مواد منفجره بوده و به هنگام برخورد منفجر می شوند. استفاده از این نوع مرمی در بیشتر ایالت های آمریکا و در کشور کانادا، ممنوع می باشد.



نیز دقت کنید که اصطلاح Spitzer به معنای خمره ای است و به مرمی های نوک تیز خمره ای – مانند فشنگ های جنگی – گفته می شود و صرفا به شکل ظاهری مرمی اشاره دارد.

باید توجه داشت که طبق کنوانسیون ژنو و نیز مصوبه دادگاه لاهه، استفاده از مرمی های شکفته شونده – Expanding projectiles- علیه نیروهای نظامی ممنوع می باشد. این در حالیست که مجرمین و تروریست ها از این نوع مرمی بدون محدودیت استفاده می کنند.

انواع کالیبرهای متداول

کالیبر 9 میلیمتری – که گروه وسیعی از فشنگ های سلاح های کمری را شامل می شود اما در حالت کلی منظور از آن 9x19mm Parabellum است و در انواع سلاح های کمری نیمه خودکار و مسلسل های دستی کاربرد دارد.

تصویر 9 میلیمتر پارابلوم که در این نمونه نوع سرسوراخ آن به تصویر کشیده شده



کالیبر 300 مگنوم وینچستر – 0.300 Winchester Magnum – فشنگ دوربرد مخصوص تک تیراندازی که مورد توجه یگان ویژه ارتش آمریکا – US Navy SEALS – و یگان ویژه ارتش آلمان – Bundeswehr – قرار گرفت. قدرت آن تقریبا در حد یک 7mm Remington Magnum است اما بازدهی آن بالاتر از سطح 7.62x51mm ناتو است.

تصویر 300 مگنوم وینچستر



کالیبر 308 وینچستر – 0.308 Winchester – نام تجاری فشنگ های ساخت کارخانه وینچستر که بر اساس کالیبر جنگی 7.62x51mm استاندارد ناتو ساخته شده اند. در اصل این کالیبر دو سال پیش از گزینش این کالیبر توسط ناتو (در سال 1954) عرضه گردید. متعاقب آن تفنگ های وینچستر مدل 70 و 88 برای این کالیبر تغییر داده شدند و از آن زمان کالیبر 308 وینچستر یکی از محبوبترین فشنگ های شکار نخجیر های بزرگ بوده است. در حال حاضر این کالیبر در ارتش ها، نیروهای انتظامی و شکار بکار می رود.

تصویر 308 وینچستر



کالیبر 0.338 لاپوا - 0.338 Lapus (8.6x70mm or 8.85x71mm) – که در ابتدا برای تفنگ های تک تیراندازی دوربرد ساخته شده بود تا فاصله بالستیکی بین کالیبر 0.300 وینچستر مگنوم و کالیبر 0.50 BMG را پر کند. فشنگ مخصوصی است که دو نوع مرمی با کاربری ضد-نفر و ضد-اشیاء دارد. علاوه بر آن این نوع فشنگ محبوبیتی ویژه نزد شکارچیان نخجیر های بزرگ و نیز تیراندازان مسابقات مخصوص برد طولانی دارد.

تصویر 338 لاپوا



تفنگ تک تیراندازی یگان های ویژه مجهز به صداخفه کن که از لاپوا استفاده می کند



کالیبر 0.357 مگنوم – 0.357 Magnum – که کپی درازتر و قوی تر از کالیبر 38 مخصوص است مورد استقبال نیروهای انتظامی و شکارچیان قرار گرفته است. ایده اولیه در ساخت آن، کاربرد نظامی / انتظامی آن برای نفوذ به بدنه خودرو و خردکردن پوسته موتورخودرو بوده است.

تصویر 357 مگنوم



کالیبر 44 مگنوم &nd
ادامه مطلب

بررسی انواع مهمات – قسمت دوم

تیرهای گلوله زنی خفیف (چاشنی لبه ای – ریم فایر) – Rimfire Cartridges



این فشنگ که امروزه در کالیبر خفیف 22 – یعنی بیست و دو صدم اینچ معادل 5.5 میلیمتر- و پایینتر بکار می رود، تفاوت اصلی اش با (فشنگ گلوله زنی با چاشنی مرکزی) در این است که چاشنی آن در غلاف لبه پایه فشنگ قرار دارد و سوزن تفنگ بجای ضربه زدن به مرکز پایه، به حاشیه آن ضربه می زند. در اصل لبه این فشنگ ها بشکل غلافی توخالی ساخته می شود که پهن تر از لبه فشنگ های دیگر است و درون آن با چاشنی ضربه ای پر می شود. این چاشنی که مانند حلقه ای باروت موجود در کف استوانه فشنگ را در برگرفته با وارد آمدن ضربه براحتی جرقه را به درون استوانه می فرستد و پروسه احتراق باروت را شروع می کند.

تصویر نحوه قرارگیری چاشنی و محل وارد آمدن ضربه



طرح فشنگ کالیبر 22



بخاطر نحوه شلیک و خراب شدن لبه فشنگ در زمان استفاده، پوکه این فشنگ قابل پرکردن مجدد نیست و صرفا می تواند ذوب و دوباره قالبگیری شود، اما بخاطر ساده بودن سیستم آن – عدم نیاز به یک چاشنی مرکزی که باید جداگانه ساخته و در پایه فشنگ نصب شود – تولید انبوه آن آسانتر و هزینه اش به مراتب پایین تر از هزینه فشنگ با چاشنی مرکزی است (گاها در حد یک پنجم قیمت – در واقع می شود یک جعبه 500 تایی آن را زیر 20 دلار خرید).

تصویر مهمات 22



فشنگ های ریم فایر امروزه محدود به کالیبرهای کم فشار (نظیر 22 و کمتر از آن) هستند و دلیلش نیاز به داشتن پوسته نازک در پوکه برای رساندن ضربه به چاشنی است. در گذشته کالیبرهای بزرگتری نظیر 44 (11 میلیمتری) نیز ساخته می شدند. پوسته نازک یکی دیگر از دلایل ارزان تمام شدن این فشنگ ها می باشد.

تصویر مقایسه ای کالیبرهای مختلف – فشنگ اول از سمت راست کالیبر 22 است



دلیل "خفیف" نامیده شدن این فشنگ ها در ایران، صدای کم آن در هنگام خروج از لوله سلاح است که دلیل آنرا می توان در شتاب پایین اولیه آن دانست که مانع از شکسته شدن دیوار صوتی توسط مرمی می شود و لاجرم صدایی "خفیف" دارد. البته نمونه های قویتر خفیف، نظیر مگنوم، دیگر به ساکتی نمونه های قدیمی تر نیستند و سرعت پرتابشان بالاتر از سرعت صوت است.

مقایسه فشنگ های 22 پایه بلند، 22 پایه بلند مخصوص تفنگ، و قویترین این گروه: وینچستر مگنوم 22



فشنگ های مرغوب مسابقه ای کالیبر 22 و نیز فشنگ های خارج از تولید طرح قدیمی نظیر 22 پایه کوتاه (0.22 Short) و 22 وینچستر اتوماتیک (0.22 Winchester Auto) و مگنوم ریم فایر رمینگتون 5 میلیمتری (5mm Remington Magnum Rimfire) قیمت بسیار بالاتری دارند.

تصویر فشنگ های از رده خارج



ایده کارگذاشتن چاشنی در لبه فشنگ در سال 1831 میلادی مطرح شد و همانزمان نیاز به ساختن پوکه هایی با پوسته نازک مطرح گردید. در سال 1845 نمونه مشهور و موفق Flobert 0.22 BB Cap وارد بازار گردید که از یک چاشنی پرقدرت و یک پرتابه مدور که در یک پوکه محصور شده بودند ساخته شده و فاقد باروت بود. این فشنگ صرفا برای تیراندازی تفریحی درون سالن استفاده می شد و ضربش در حد یک تنفگ بادی بود.

تصویر نمونه های مختلف فشنگ فلوبرت



نمونه موفق بعدی را کمپانی اسمیت اند وسون در سال 1857 برای ششلول ساخت که مدل پایه کوتاه 22 بود و حاوی باروت سیاه بود طول پایه بلندتری داشت. بعد از آن نمونه های پایه بلند وارد بازار گردیدند که باروت بیشتر و مرمی سنگین تری داشتند. فشنگ پایه بلند 22 (0.22 Long Rifle) متداولترین و معروف ترین اندازه آن است.

تصویر ششلول اسمیت اند وسون 1845



تصویر فشنگ پایه بلند 22



از این زمان کالیبر های سنگین تر نیز معرفی گردیدند که بعلت نیاز به فشار گاز بالاتر و به تبع آن پوکه ضخیم تر، نوع چاشنی مرکزی وارد بازار گردید و کالیبر ریم فایر در حدد 22 باقی ماند.
امروزه علاوه بر کالیبر 22 از کالیبر 17 (معادل 4.5 میلیمتر) نیز استفاده می شود که غالبا برای شکار حیوانات موذی نظیر خرگوش و روباه و جوندگان کوچک استفاده می شود که اصطلاحا فشنگ های وارمینت Varmint (آفت) خوانده می شوند.

فهرستی از متداول ترین مهمات ریم فایر موجود
 

یک نمونه خفیف که جدیدا محبوبیت پیدا کرده، نمونه 17 HMRاست که از کارتریج 22 WMR استفاده می کند اما گردن باریکتری دارد که مرمی 17 را می پذیرد. مزیت آن نسبت به 22 در مسیر پرتاب صاف تر آن است. مغزی پلاستیکی آن که در مرکز خالی مرمی قرار می گیرد به آن حرکت نرم تر و هدفگیری دقیقتری می دهد.

تصویر کالیبر 17 با مغزی پلاستیکی



تصویر انواع فشنگ های کالیبر 17



تصویری از یک رولور(ششلول) NAA کالیبر 17 با مغزی پلاستیکی که سلاح دفاعی است



یک مدل خفیف 22 با مرمی کائوچویی که پر از ساچمه های ریز است نیز برای از بین بردن موش و جوندگان کوچک در فاصله نزدیک بکار می رود که موقتا خفیف شما را به ساچمه زنی تبدیل می کند و به "موش کش" شهرت دارد.

تصویر فشنگ خفیف ساچمه ای – معروف به Ratshot



باید دقت شود که فشنگ خفیف، علیرغم کالیبر کوچکش بسیار خطرناک و مرگبار است و در صورت برخورد به هر موجود زنده، حتی نخجیرهای بزرگ، می تواند ضربه مهلکی به هدف خود وارد کند. خصوصا اینکه بدلیل ضعف سرعت اولیه، مرمی آن نمی تواند از بدن هدف خارج شود و بعد از ورود به بدن شکار اقدام به برخورد به اعضای داخلی و کمانه کردن در درون هدف و وارد کردن صدمه و خونریزی بیشتر می کند.

نمودار نشان دهنده سرعت انواع فشنگ های خفیف


به اختصار می شود گفت که یک مرمی 22 که از یک فشنگ پایه بلند شلیک شده باشد تا نزدیک به 1 کیلومتر خطرناک محسوب می شود.

تصویر یک کایوت – گرگ کوچک جثه آمریکای شمالی - که با شلیک یک 17HMR از پادرآمده است



تصویر یک شکارچی با سنجاب های شکار شده توسط همین کالیبر



هزینه این مهمات، همانطور که اشاره شد، بسیار نازل بوده و بسته های بزرگ 500 تایی آنرا می شود زیر 20 دلار خریداری کرد

بررسی انواع مهمات – قسمت اول

تیرهای ساچمه زنی – Shotgun Shell



در این سلسله از مقالات به بررسی انواع مهمات بکار رفته در سلاح های گرم می پردازیم و با انواع، ساختار، عملکرد، زیرشاخه ها و اطلاعات فنی آنها آشنا می شویم.

تیر ساچمه زنی عبارت است از پوسته ای مدور Shell که در یک انتها چاشنی – پرایمر Primer- را در خود جای داده و در انتهای دیگر پرس خورده و جمع شده است.

تصویر برش خورده تیر ساچمه زنی



تصویر چاشنی



باروت سفید (بدون دود) در بخش تحتانی پوسته و روی چاشنی قرار گرفته تا با جرقه زدن چاشنی عمل احتراق انجام شود. برای جداسازی ساچمه ها از باروت در حال احتراق و نیز برای به حداکثر رساندن فشار وارده به ساچمه ها، از نمدگزاری (که در واقع این روز ها از جنس پلاستیک است) استفاده می کنند. نمد یا Wad ساختاری ویژه دارد که در پایین آن ضربه گیر فنر مانندی قرار گرفته تا در بدو شروع احتراق مقداری انرژی انفجار را در خود جمع کند و بعد با فشار گاز باروت به سمت مقابل و در امتداد لوله به حرکت درآید.

تصویر یک نمونه نمد - Wad - جدید ساخت کارخانه وینچستر



باله دار بودن استوانه نمد باعث می شود تا بعد از خروج از لوله و در مواجه شدن با فشار هوای بیرون بشکفد و ترمز کرده از ساچمه ها فاصله گرفته و اجازه حرکت آزادانه و انتشار ساچمه ها را بدهد.


تصویر از صحنه پرتاب نمد و ساچمه ها در هنگام شلیک -عکسبرداری با سرعت زیاد



سایزبندی تیرهای ساچمه زنی به قطر لوله (اصطلاحا گیج gauge) و طول محفظه احتراق مربوط می شود و سایز بندی مخصوصی نیز برای ساچمه های موجود در درون تیر وجود دارد. متداول ترین سایز ساچمه زنی گیج 12 است و طول تیر نیز در سایز های 3 و 3.5 اینچی از بقیه متداول تر هستند.


تصویری از مقایسه طول تیرهای ساچمه زنی – قبل و بعد از شلیک



یک نکته مهم و حیاتی در مورد انتخاب تیر مناسب با تفنگ این است که اگر گیج (قطر) تیر از گیج تفنگ کمتر باشد، بهنگام بارگذاری بجای نشستن در محفظه احتراق، اشتباها وارد لوله می شود و اگر تیر بعدی پشت سرش شلیک شود لوله را می ترکاند!

نیز از آنجاییکه این تیر بعد از شلیک سرش باز می شود و به طول آن اضافه می شود، اگر طول تیر بلند تر از تیر مورد استفاده در تفنگ باشد، در هنگام شلیک و باز شدن پرس سر تیر، بدلیل چسبیده بودن به انتهای محفظه احتراق جای باز شدن نداشته می تواند لوله را منفجر کند.

لحظه بارگذاری در مخزن در ساچمه زنی دستکش - پمپی



تعداد ساچمه – یا بهتر بگوییم پرتابه – های درون پوسته به اندازه پرتابه ها بستگی دارد و طبعا هر چه برزگتر باشند تعداد کمتری از آنها در پوسته جا می گیرند. تعداد پرتابه ها از یک عدد (برای پرتابه های نوع حلزونی Slug و قیفی Sabot) تا چند صد عدد برای ریزترین ساچمه (نمره 14 و بالاتر) می تواند باشد. ساچمه ها از نظر اندازه به دو دسته مخصوص پرنده Bird shot و مخصوص گوزن Buck shot تقسیم بندی می شوند. معمولا از سایز 4 تا 000 جزو باکشات حساب می شود.


تصویری از مقایسه اندازه شات ها - ساچمه ها



جدول مقایسه ای ساده بین دو گروه شکار



جدول استاندارد آمریکایی اندازه ساچمه ها




تصویر تیرهای پرنده زنی



تصویر تیرهای گوزن زنی



جنس ساچمه ها می تواند بسته به کاربرد آنها سربی، فولادی، بیسموت، تنگستن یا لاستیک باشد. ساچمه های سربی – که اصطلاحا Lead shot نامیده می شوند - مشابه نمونه های سنتی آن از آلیاژ سرب هستند. برای هرگونه شلیک برفراز آب – دریاچه یا رودخانه - از ساچمه های دیگری – که اصطلاحاammunition Waterfowl یا مهمات مخصوص حیوانات آب نشین – نامدارند استفاده می شوند که در اصطلاح "غیر سمی" یا non-toxic نامیده می شوند.

ممنوعیت استفاده از ساچمه سربی وقتی خطر ریختن آن در آب وجود دارد برای جلوگیری از مسمومیت سرب آب های جاری است. ساچمه های فولادی البته ضرب و نفوذ بسیار بالایی دارند اما بدلیل سنگینی وزن، بردشان از بقیه نمونه ها کمتر است.

تصویر شات فولادی




تصویر تیر ساچمه زنی مجهز به ساچمه بیسموت مخصوص آب نشین ها


برد موثر تیر های ساچمه زنی بسته به جنس و اندازه ساچمه ها متغیر است.




حال بیایید نگاهی داشته باشیم به اسلاگ – شات حلزونی – و تیرهای ویژه

تیرهای حاوی اسلاگ بجای ساچمه تنها یک پرتابه در درون نمد دارند. این پرتابه می تواند شبیه مرمی سلاح های گلوله زنی یا شبیه ساچمه تفنگ های بادی (سابوت) باشد. نیز می تواند رویش شیار خان خورده باشد و از ساچمه زنی های مخصوص اسلاگ که لوله شان دارای خان مخصوص است شلیک شود (در این حالت بدلیل حرکت چرخشی دقت بیشتری به پرتابه داده می شود). باید توجه کرد که ساچمه زنی های خان دار – Rifled - برای شلیک تیرهای ساچمه زنی عادی مناسب نیستند چون ساچمه هایشان بجای حرکت به شکل یک دایره توپر، بدلیل وجود خان و به دوران افتادن نمد در هنگام حرکت در لوله، در موقع خروج وضعیت گریز از مرکز پیدا می کنند و به شکل دایره توخالی پیش می روند.

مقایسه تیر ساچمه ای و تیر حلزونی - اسلاگ



برای تشخیص این تیرها – به غیر از خواندن مشخصات مندرج بر پوسته تیر – می توانید سر اسلاگ را که از پرس خوردگی تیر بیرون زده ببینید.

تصویر اسلاگ – سر آن از پرس خوردگی سر تیر بیرون زده است



تصویر اسلاگ شکفتنی – مثل گلوله شکاری در موقع برخورد می شکفد - ساخت کارخانه رمینگتون



تصویر اسلاگ شکفتنی – سر توخالی و شیار خورده آن دیده می شود.



تصویر اسلاگ شکفتنی با مغزی پلاستیکی که پروسه شکفتن در لحظه برخورد را دقیقتر می کند



تصویر برش خورده از اسلاگ خاندار



تصویر تیر اسلاگ خاندار



تصویر تفنگ ساچمه زنی خاندار در مقایسه با معمولی



همانطور که قبلا ذکر شد، از ساچمه زنی مسلح به ساچمه های لاستیکی برای مقابله با شورش – خصوصا در زندان ها – استفاده می شود که ضرب این ساچمه بدلیل پایین بودن چگالی ساچمه ها بسیار کمتر از ساچه های سربی است و قدرت نفوذ به بدن مضروب را ندارند اما ضربه بسیار شدید و دردناکی بوجود می آورد که موجب از پا افتادن شخص می شود.

تصویر شات لاستیکی



یک مدل جدید برای پلیس ضد شورش که در آن مغزی شات در واقع دستگاه شوک الکتریکی است


ادامه مطلب

سلام رفیق اینجا هر چی بخوای در مورد سلاح های جنگی است.

فقط خواهشا نظراتتون را به ما بگید.